ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1301

“ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปทำความเข้าใจสถานการณ์”

กล่าวจบ เขาก็พาฟู่เฉินหวนเดินไป

ทว่าระหว่างทางกลับพบเกาเหมียวเหมี่ยวเดินสวนมาพอดี

ฉินอี้เข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง แล้วเอ่ยถาม “เหมียวเหมี่ยว อาการบาดเจ็บของเจ้าหายดีแล้วหรือ?”

เกาเหมียวเหมี่ยวตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “บาดแผลเพียงเท่านี้คร่าชีวิตหม่อมฉันมิได้หรอก อีกอย่าง เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ประทานยาให้หม่อมฉันมากมาย มิเจ็บปวดแผลแล้ว”

ฉินอี้พยักหน้า “บาดแผลของเจ้าหายเร็วได้เช่นนี้ก็เพราะกินน้ำแกงโสมมังกรมาตลอด เจ้าต้องกินทุกวันตามเวลา ร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น!”

“เข้าใจแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เฉินหวนก็ดวงตาเป็นประกาย

น้ำแกงโสมมังกรหรือ?

เป็นโสมมังกรชนิดเดียวกับที่หมอหลวงมู่ให้เขากินหรือไม่?

สิ่งนี้แม้แต่หมอหลวงมู่ก็มีเพียงชิ้นเดียว มิเคยพบเห็นชิ้นที่สอง

แต่องค์หญิงแห่งแคว้นหลีกลับได้กินทุกวันเลยหรือ?

เขาอดสงสัยมิได้ว่าสองสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวกันจริงหรือไม่

หากเป็นเช่นนั้น เขาก็มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายเดือน หรือกระทั่งหลายปีเลยมิใช่หรือ?

เปลวไฟแห่งความหวังลุกโชนขึ้นในใจของฟู่เฉินหวน

ฉินอี้เดินจากไปแล้ว แต่ฟู่เฉินหวนยังคงยืนเหม่อลอย

ฉินอี้หันกลับมาเห็นเข้าก็ตกใจเล็กน้อย รีบร้องเรียก “เจ้าเหม่อลอยกระไร!”

ฟู่เฉินหวนได้สติ พลันรีบเดินตามไป

ทว่าทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ก้าวเข้ามาขวางทางเขาไว้

เกาเหมียวเหมี่ยวพิจารณาฟู่เฉินหวนด้วยความสนใจ แล้วยกมือขึ้นหมายจะถอดหน้ากากของเขา

“ผู้ใดกัน กล้าสวมหน้ากากในวังหลวง?”

ฟู่เฉินหวนถอยหลังด้วยความระแวดระวัง

มือของเกาเหมียวเหมี่ยวค้างเติ่งกลางอากาศ ดวงตาของนางเย็นเยียบลงในทันที

นางพิจารณาเขา แล้วจู่ ๆ ก็หัวเราะเยาะ “เจ้ากล้าหลบรึ?”

ฟู่เฉินหวนก้มหน้าลง ตอบด้วยเสียงต่ำ “ใบหน้าของกระหม่อมถูกไฟไหม้ เกรงว่าจะทำให้องค์หญิงตกพระทัยพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น เกาเหมียวเหมี่ยวก็หัวเราะเบา ๆ “ทำให้ข้าตกใจรึ? หากข้าตกใจง่ายเพียงนั้น ข้าก็มิใช่เกาเหมียวเหมี่ยวแล้ว!”

“ถอดหน้ากากออกเสีย!”