ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1304

ลั่วชิงยวนมิแปลกใจ นี่คือวิถีของเฉินชี

ต่อให้เวินซินถงมิให้นางไป เฉินชีก็จะบังคับพานางไปให้ได้

ในเมื่อประสบปัญหาที่ต้องเชิญนักบวชระดับสูงมาแก้ไข หากทำเรื่องนี้สำเร็จก็จะเป็นการสร้างชื่อเสียงให้แก่ลั่วชิงยวน

ซึ่งเอื้อประโยชน์ต่อการทวงคืนตำแหน่งนักบวชระดับสูงในภายภาคหน้า

นี่เป็นสิ่งที่เฉินชีกำลังคิดอยู่

......

เช้าวันรุ่งขึ้น

เวินซินถงมาถึงหน้าเรือนของลั่วชิงยวน

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตามข้าไปตระกูลมู่”

“นำสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ไปด้วย”

กล่าวจบ เวินซินถงก็หันหลังเดินจากไป

ลั่วชิงยวนยังมิทันได้ถามว่านางควรนำสิ่งใดไป?

เพราะสถานการณ์ของตระกูลมู่เป็นเช่นไรนางก็ยังมิรู้

อีกทั้งเมื่อก่อนตอนที่นางเป็นนักบวชระดับสูงก็ไม่มีธรรมเนียมเช่นนี้ด้วย จึงมิรู้ว่าควรนำสิ่งใดไป

เซี่ยหลิงที่ติดตามอยู่ข้าง ๆ เตือนลั่วชิงยวน “เจ้ามิเคยออกไปกับนักบวชระดับสูง ต้องเตรียมสิ่งใดก็ไปถามจั๋วฉ่างตงเถิด”

ลั่วชิงยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

นางหรี่ตาลง นี่จงใจให้นางไปหาจั๋วฉ่างตงให้จั๋วฉ่างตงกลั่นแกล้งนางเพื่อระบายความแค้นให้จั๋วฉ่างตงหรือำร?

ลั่วชิงยวนครุ่นคิด แล้วก็ไปหาจั๋วฉ่างตงที่เรือน

เมื่อไปถึง จั๋วฉ่างตงกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ยาวเหมือนกำลังพักผ่อน แต่ท่าทางนั้น เห็นได้ชัดว่ากำลังรอคอยการมาถึงของลั่วชิงยวน

เพราะประตูเรือนเปิดกว้าง

จั๋วฉ่างตงนอนหันหน้าไปทางประตู

ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในทันที

“อาการบาดเจ็บของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

จั๋วฉ่างตงลืมตาขึ้น มองนางด้วยสายตาเย็นชา “มิต้องมาเสแสร้ง”

“มีเรื่องต้องการให้ข้าช่วยกระมัง”

“อยากให้ข้าช่วยก็คุกเข่าขอร้องข้าสิ”

จั๋วฉ่างตงเลิกคิ้วขึ้น ท่าทางหยิ่งผยองยิ่งนัก

ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปาก แล้วกล่าวเสียงเรียบ “เจ้าคิดมากไปแล้ว ข้าเพียงแค่มาดูว่าเจ้าตายแล้วหรือยัง”

“ถือโอกาสบอกเจ้าให้รู้ด้วยว่า ต่อไปนี้ข้าจะติดตามนักบวชระดับสูง มิต้องการเจ้าแล้ว”