ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1314

ลั่วชิงยวนถูกปลุกให้ตื่น

เห็นเวินซินถงที่เดินเข้ามาด้วยความโกรธเกรี้ยว

มู่หยวนหยวนก็ตกใจเล็กน้อย ท่าทางของนักบวชระดับสูงทำให้นางหวาดกลัว “ท่านนักบวชระดับสูง เกิดเรื่องอันใดขึ้นเจ้าคะ?”

เวินซินถงกลั้นโทสะไว้ กล่าวกับมู่หยวนหยวน “คุณหนูมู่ โปรดออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะพูดกับนางเป็นการส่วนตัว”

มู่หยวนหยวนมิกล้าขัดคำสั่ง จึงออกจากห้องไป

เมื่อประตูปิดลง เวินซินถงก็คว้าแขนของลั่วชิงยวนกระชากนางให้ลุกขึ้น

พละกำลังรุนแรงยิ่งนักราวกับจะฉีกร่างลั่วชิงยวนออกเป็นชิ้น ๆ

“ลั่วชิงยวน เจ้าช่างมีความสามารถนัก เจ้าถึงกับนำสำนักเทียนฉยงมา! เจ้าเกรงว่าข้าจะมีปัญหามิพอรึ!”

เวินซินถงโกรธจัด

เช้าตรู่วันนี้เซี่ยหลิงมาหานาง บอกว่าคนจากสำนักเทียนฉยงปรากฏตัวที่บ้านตระกูลมู่ นางรีบมาตรวจสอบจึงพบร่องรอยของสำนักเทียนฉยงจริง ๆ

และทั้งหมดนี้ล้วนเป็นปัญหาที่มู่หว่านจ้าวสร้างขึ้น!

ลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้ว “ข้านำมาหรือ?”

“เมื่อวานข้าบอกเจ้าแล้วว่าเรื่องราวมิได้ง่ายดายเพียงนั้น หากข้าสามารถนำสำนักเทียนฉยงมาได้ ข้าจะไปทำงานกับเจ้าหรือ?”

คำพูดของลั่วชิงยวน ทำให้โทสะในใจของเวินซินถงระเบิดออก

ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความโกรธ พลันยกมือขึ้นปาดเข้าไปอย่าแรง

“เจ้าว่ากระไรนะ?!”

ลั่วชิงยวนคว้าจับข้อมือของนางไว้อย่างมิปรานี

แล้วสะบัดออกอย่างแรง

“จะมิพูดซ้ำสอง”

“นักบวชระดับสูง ความสามารถของเจ้ามิแข็งแกร่งก็ควรรับฟังความคิดเห็นอย่างนอบน้อม ไยต้องดื้อรั้นเช่นนี้?”

“ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นคนที่เฉินชีพามา แต่เจ้าก็มิควรถึงกับมิฟังคำเตือน”

ลั่วชิงยวนรู้สึกยากจะเชื่อว่านี่คือศิษย์น้องของนาง

ศิษย์น้องที่เมื่อก่อนชอบวิ่งตามหลังนาง อ้อนวอนให้นางซื้อน้ำตาลปั้นให้

แววตาของนางมิสดใสเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

เหลือเพียงความขุ่นมัว

ขุ่นมัวจนมองมิเห็นเบื้องลึกของจิตใจนาง