ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1315

“สัญญานี้เป็นหลักฐาน! หากเจ้ามิสามารถแก้ไขปัญหาของตระกูลมู่ได้ แม้แต่เฉินชีก็มิอาจห้ามข้าสังหารเจ้าได้!”

ลั่วชิงยวนมิลังเลแม้แต่น้อย ลงนามประทับรอยนิ้วมือในทันที แล้วจ้องมองเวินซินถงอย่างเย็นชา

“นี่ก็ถือว่าเป็นเดิมพันระหว่างเราสองคน”

“ข้าแพ้ ข้าตาย”

“แต่หากเจ้าแพ้ ต่อไปนี้ห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับข้าอีก!”

เมื่อได้ยินข้อเสนอของลั่วชิงยวน เวินซินถงก็ประหลาดใจเล็กน้อย

เพียงแค่มิให้นางเข้ามายุ่งเกี่ยวงั้นหรือ?

นางยังคิดอยู่ว่าลั่วชิงยวนจะฉวยโอกาสนี้แย่งชิงตำแหน่งนักบวชระดับสูงของนาง

เวินซินถงตอบตกลงข้อเสนอนี้โดยมิลังเล แล้วเก็บสัญญาฉบับนั้นไว้ “เช่นนั้นข้าก็จะรอชมผลลัพธ์”

กล่าวจบ เวินซินถงก็หันหลังเดินออกไปอย่างเย็นชา

ขณะมองแผ่นหลังของเวินซินถงที่จากไป ลั่วชิงยวนก็ตระหนักได้ว่าตนเองยังคงใจอ่อน

นางยังคงมีความหวังอยู่เล็กน้อย บางทีนี่อาจเป็นเพียงการเสแสร้งที่ศิษย์น้องผู้นี้จำต้องมีเมื่อขึ้นสู่ตำแหน่งนี้

ด้วยว่าภายใต้สภาพแวดล้อมที่โหดร้ายเช่นนั้น หากนางจะดำรงตำแหน่งนักบวชระดับสูงนี้ได้อย่างมั่นคงก็มิอาจไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อนได้

นางจึงมิได้ทำอะไรที่รุนแรงเกินไป ถึงแม้ว่าการเดิมพันนี้จะดูมิยุติธรรมอย่างยิ่งก็ตาม

เวินซินถงออกจากบ้านตระกูลมู่ไปในทันที นางเดินจากไปด้วยความโกรธเกรี้ยว นายท่านมู่ตามไปหลายก้าวหมายจะรั้งไว้ แต่ก็มิสามารถรั้งเวินซินถงไว้ได้

เขาทั้งร้อนใจและเป็นกังวล

สุดท้ายก็วิ่งมาหาลั่วชิงยวนในเรือน “ท่านนักบวชระดับสูงเป็นอะไรไปขอรับ? นางยังจะช่วยเรื่องของตระกูลข้าอยู่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนปลอบโยน “ข้าจะจัดการเรื่องของตระกูลมู่เอง มิต้องกังวล”

นายท่านมู่ลังเลที่จะพูด

เขาคลางแคลงใจในความสามารถของลั่วชิงยวน แต่ก็มิกล้าพูด

เนื่องเกรงว่าจะทำให้ลั่วชิงยวนขุ่นเคืองแล้วนางจะจากไป เช่นนั้นก็จะไม่มีผู้ใดช่วยเหลือพวกเขา

ยังมิทันได้เอ่ยปาก ลั่วชิงยวนก็เข้าไปในห้องแล้ววาดยันต์หลายแผ่น

จากนั้นก็เดินออกมามอบให้นายท่านมู่

“คืนนี้ท่านนำไปแปะไว้ที่หัวเตียงและประตูห้อง อย่าออกไปข้างนอก มิว่าจะได้ยินเสียงใดก็อย่าเปิดประตูและอย่าออกมาเด็ดขาด”

“ถือโอกาสให้คนในคฤหาสน์กลับบ้านไปก่อน อีกสามวันค่อยกลับมา”

ดังนั้นนางจึงคิดว่า อาจจะมีสาเหตุอื่น มิว่าจะเป็นเพราะทนทำมิลง เพื่อทรมานมู่หยวนหยวน หรืออาจจะมีจุดประสงค์อื่น

ต้องสนทนากันต่อหน้าจึงจะรู้ได้

จะดีที่สุดหากสามารถบรรลุข้อตกลงได้ เพื่อประหยัดแรงในการลงมือและหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บล้มตาย

วันนั้นบ้านตระกูลมู่ว่างเปล่า

เมื่อยามราตรีมาเยือน นายท่านมู่ก็หลบอยู่ในห้อง ทั่วทั้งตระกูลมู่ร้างผู้คน สายลมที่พัดมาด้านนอกราวกับหอบเอาเสียงหัวเราะของภูตผีปีศาจมาด้วย

เสียงดังน่าหวาดกลัว

ทันใดนั้นก็มีเสียงประตูกระแทกดังขึ้น

ครู่ต่อมา หน้าต่างก็ส่งเสียงดัง

มีบางสิ่งกำลังเคาะประตูหรือ?

มู่หยวนหยวนตื่นตระหนก

ส่วนลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว เห็นเท้าคู่หนึ่งที่อยู่นอกช่องว่างใต้ประตู

“มาแล้ว”