ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1334

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นสีหน้าท่าทางของนาง ในใจก็ไหววูบ

กล่าวว่า “ข้าตายในหอเทียนฉี ข้าเลยอยากจะเข้าไปอีกครั้งเพื่อดูว่าจะพบเบาะแสใดหรือไม่”

“หรือทำให้ความทรงจำของข้าชัดเจนขึ้น ดูว่าจะนึกอะไรออกหรือไม่”

“แต่ที่นั่นมีเพียงนักบวชระดับสูงที่สามารถเข้าไปได้ เจ้าพาข้าเข้าไปได้หรือไม่?”

เมื่อเวินซินถงได้ฟังแล้วก็พยักหน้าโดยมิลังเลแม้แต่น้อย “ได้เจ้าค่ะ”

“เดือนนี้ข้ายังมิได้เข้าไปเลย สามวันหลังจากนี้ ข้าจะพาท่านเข้าไปด้วยกัน”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้”

จากนั้นเวินซินถงก็คีบอาหารให้นางด้วยความตื่นเต้น “รีบกินเถิดเจ้าค่ะ ศิษย์พี่”

“ครั้งนี้ข้าจะมิปล่อยให้ท่านจากข้าไปอีก”

“รอจนกว่าจะหาตัวฆาตกรที่สังหารท่านได้ แล้วข้าจะคืนตำแหน่งนักบวชระดับสูงให้ท่าน”

“แต่ละวันที่ข้าอยู่ในตำแหน่งนี้ล้วนทรมานยิ่งนัก”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า แล้วยกชามข้าวขึ้นมา

บรรยากาศที่อบอุ่นทำให้ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะดื่มด่ำ

คิดว่าเวินซินถงดำรงตำแหน่งนักบวชระดับสูงคงมิง่าย หลายปีมานี้คงลำบากมิน้อย

“นั่นก็เป็นเพราะเมื่อก่อนเจ้าเอาแต่เกียจคร้าน หากข้ามิกลับมาคราวนี้ ก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าเจ้าจะดำรงตำแหน่งนักบวชระดับสูงได้เช่นนี้”

เวินซินถงตอบอย่างจนใจ “ท่านเป็นคนที่เฉินชีพามา เหตุใดข้าจะมิระแวงเล่าเจ้าคะ”

“ว่าแต่ เหตุใดท่านจึงอยู่กับเฉินชี?”

ลั่วชิงยวนตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เรื่องมันยาว”

“หากมิใช่เฉินชี ต่อให้ผ่านไปอีกพักใหญ่ ข้าก็คงมิได้กลับมา”

เวินซินถงตกใจ “เช่นนั้นท่านกับเฉินชีคงมิได้กลายเป็นสหายกันใช่หรือไม่เจ้าคะ? เมื่อก่อนท่านเกลียดชังเขาที่สุด”

“แน่นอนว่ามิใช่ ข้ากับเขาไม่มีวันเป็นสหายกันได้”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างหนักแน่น มิลังเลแม้แต่น้อย

เวินซินถงพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “มิเป็นก็ดีแล้วเจ้าค่ะ”

“ข้าก็รับมิได้หากต้องไปเป็นพวกเดียวกับเฉินชี เขามีความทะเยอทะยานมากเกินไป”

“อยู่กับคนเช่นนี้แล้วจะมิสบายใจ”

ในใจลั่วชิงยวนก็คิดว่าถูกต้องแล้ว เพียงแต่นางยังมิรู้ว่าเฉินชีต้องการทำสิ่งใด

ต้องการให้นางเป็นนักบวชระดับสูง แล้วควบคุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่กว่า