ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1345

นางยังคงตื่นตัวและเดินออกจากห้อง

เฉินชีกำลังสั่งการคนอยู่

เมื่อเห็นนางออกมาก็ตกตะลึง “ไยเจ้าจึงออกมา? พิษในร่างกายของเจ้ายังมิถูกถอน รีบกลับไปพักผ่อนเถิด”

ลั่วชิงยวนกลับกล่าวอย่างเย็นชา “ข้ามาก็เพราะเรื่องนี้”

“ไปพาหลานจีมา”

เฉินชีตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็ให้คนไปพาหลานจีมา

หลานจีตื่นตระหนกเมื่อมาอยู่ตรงหน้าลั่วชิงยวนและเฉินชี “ท่านแม่ทัพ มิทราบว่ามีเรื่องสำคัญอันใด...”

ยังมิทันกล่าวจบ

เพียะ!

ลั่วชิงยวนตบหน้านางอย่างแรง

หลานจียกมือขึ้นปิดหน้า ยืนตกตะลึงอยู่กับที่

สายตาดุดันของลั่วชิงยวนจ้องมองนาง ทำให้หลานจีใจหายวาบ

“ค้นห้องนาง! จะต้องมียาเสน่ห์อยู่แน่นอน”

เฉินชีหรี่ตามองหลานจี “เจ้าเป็นคนวางยา”

หลานจีมิได้ปฏิเสธ พลันคุกเข่าลงในทันที

“ท่านแม่ทัพโปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ!”

“ข้าถือโอกาสหลังจากลั่วชิงยวนกินยาแล้วหลับไป แอบเข้าไปในห้องนางเพื่อจุดกำยานปลุกกำหนัด”

“ข้าทำไปก็เพื่อท่านแม่ทัพนะเจ้าคะ”

“ท่านแม่ทัพเอาใจนางทุกวัน แต่นางกลับมิแยแส ข้าเพียงหวังให้ท่านแม่ทัพสมหวังเจ้าค่ะ!”

หลานจีคุกเข่าร่ำไห้อยู่บนพื้น

นางตัดสินใจทำเช่นนี้แต่ก็เจ็บปวดใจยิ่งนัก นางเพียงหวังว่าท่านแม่ทัพจะได้รับสิ่งที่ต้องการ

“ข้ารู้ว่าทุกครั้งที่ท่านแม่ทัพถูกปฏิเสธจะทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอถึงยามค่ำคืน กลับดื่มสุราเพียงลำพังจนดึกดื่น”

“หลานจีมิอยากเห็นท่านแม่ทัพโศกเศร้าเช่นนี้เจ้าค่ะ”

หลานจีสะอื้นไห้

เฉินชีโกรธจัด ยกเท้าถีบไปที่อกของหลานจีจนนางล้มลงกับพื้น

“ผู้ใดให้ความกล้าแก่เจ้า เจ้าคิดว่าข้ามิกล้าสังหารเจ้ารึ?”

เฉินชีบันดาลโทสะ พลันชักกระบี่พิชิตมารออกมา เกือบจะแทงทะลุร่างหลานจี

หลานจีหวาดกลัวจนหน้าซีดเผือด