ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1353

“เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่? การเดินขึ้นภูเขามิใช่เรื่องง่ายสำหรับสตรี การมีใครสักคนไปด้วยจะปลอดภัยกว่า”

สิบกว่าคนหรือ?

คนเหล่านี้อยู่รวมกันหมดเลยหรือ?

หรือว่าทุกคนมารวมตัวกันอยู่ในหมู่บ้านนี้?

พวกโฉวสือชีจะอยู่ที่นั่นด้วยหรือไม่?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนก็ตอบตกลง “ได้ ข้าจะไปกับเจ้า ถือโอกาสส่งเจ้ากลับด้วย”

ดูจากท้องของซูเซียงแล้ว อย่างน้อยก็เจ็ดแปดเดือน มิใช่เรื่องง่ายเลยที่นางจะขึ้นภูเขามาด้วยท้องใหญ่ถึงเพียงนี้

เดิมทีลั่วชิงยวนคิดจะเกลี้ยกล่อมว่าบนภูเขานี้มิใช่สถานที่ที่คนธรรมดาจะมาได้

แต่เมื่อคิดอีกที

เหตุผลที่เมืองแห่งภูตผีถูกเรียกว่าเมืองแห่งภูตผี ก็เพราะเมื่อขึ้นเขาแล้วจะมิสามารถบอกได้เลยว่าทุกคนที่พบนั้นเป็นมนุษย์หรือภูตผี

กอปรกับเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัว

แต่หลายปีมานี้ ผู้คนมิรู้ว่าบนภูเขาเมืองแห่งภูตผีมีอะไร ดังนั้นยังคงมีผู้คนจำนวนมากขึ้นไปบนภูเขาแห่งนี้

บางคนก็เพื่อยา บางคนก็เพื่อทรัพย์สมบัติ

แต่ละคนต่างมีสิ่งที่ต้องการ

ลั่วชิงยวนนำสมุนไพรออกมามอบให้ซูเซียง ให้นางกลับไปต้มดื่มเพื่อช่วยบำรุงครรภ์

ซูเซียงก็รู้สึกขอบคุณมาก แล้วพาลั่วชิงยวนไปยังหมู่บ้าน

แม้จะกล่าวว่าเป็นหมู่บ้าน แต่แท้จริงแล้วเรียบง่ายยิ่งนัก

บ้านเรือนทั้งหมดเป็นกระท่อมมุงจาก ซึ่งแทบจะกันลมและความหนาวเย็นมิได้ กระท่อมมุงจาก สิบกว่าหลังรวมตัวกัน ก่อเกิดเป็นหมู่บ้านเล็กๆ

คนที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่มีทั้งชายและหญิง การแต่งกายก็แตกต่างกัน ดูมิเหมือนเป็นพวกเดียวกัน

“เอ๊ะ มีคนขึ้นเขามาอีกแล้ว”

“บนภูเขานี้ไม่มีอะไรดี รีบลงเขาไปเถิด”

สตรีที่แต่งกายทะมัดทะแมงคนหนึ่งกล่าว พลางพิจารณาลั่วชิงยวน

ในดวงตาดูเหมือนจะมีความริษยาและข่มขู่

ลั่วชิงยวนสงสัยขณะสังเกตรอบด้านอย่างเงียบเชียบ

ซูเซียงพูดด้วยรอบยิ้ม “เมื่อครู่นี้แม่นางผู้นี้ช่วยชีวิตข้าไว้ ข้าจึงพานางมาด้วย ที่หมู่บ้านพวกเรายังมีที่พักอยู่”