ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 136

ระหว่างทางไปปีกตะวันตก ฟู่เฉินหวนรู้สึกวิงเวียนศีรษะ มีร่างบางร่างปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ร่างนั้นส่ายไปมา

เขาขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นโบก แต่มันก็หายไปอีก

แต่เมื่อเขาเริ่มก้าวเท้า มันก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

ร่างสองสามร่างเหล่านั้นมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน

ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ของเขาก็พร่ามัว และร่างที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น ดูเหมือนจะเป็น... ท่านมหาราชครูลั่ว?

เขารีบตามชายผู้นั้นไป แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง สายตาของเขากลับพร่ามัว

เขาหยุดเดิน

ดูคล้ายกับเสียงของมหาราชครูลั่วยังดังก้องในหูเขา และร่างที่พร่ามัวตรงหน้าก็มองกลับมาที่เขาด้วย

“เฉินหวน มานี่สิ ท่านไปยืนทำไมอยู่ตรงนั้น?”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้า “ข้ามาแล้ว”

เขาส่ายหน้าอย่างแรงและเดินไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว

ฟู่เฉินหวนไม่รู้ตัวเลยว่าในขณะนี้เขาเดินมาถึงจุดสิ้นสุดของปีกตะวันตกแล้ว…

……

ลั่วชิงยวนรีบไปที่ปีกตะวันตกเกือบจะในทันที ก่อนจะบุกเข้าไปด้านในโดยไม่เคาะประตู “พี่หญิงหลางหลาง!”

เมื่อเปิดประตูเข้าไป นางก็เห็นลั่วหลางหลางนอนอยู่บนเตียง!

สีหน้าของนางแปลเปลี่ยนไปอย่างมาก หรือว่านางจะมาสายเกินไป?!

หัวใจของนางหล่นไปที่ตาตุ่ม รีบเร่งฝ่าเท้าไปข้างหน้าและช้อนร่างของลั่วหลางหลางขึ้นมา

เมื่อนางได้สัมผัสร่างกายของลั่วหลางหลาง นางก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าร่างของนางร้อนราวกับไฟ!

พวงแก้มของลั่วหลางหลางทั้งแดงและร้อนชา เสียงหายใจกระชั้นเป็นอาการของการถูกวางยาพิษอย่างชัดเจน

นางตรวจสอบอาภรณ์ของลั่วหลางหลางอย่างรวดเร็ว และทำแม้กระทั่งเปิดอาภรณ์ส่วนล่างออกดู

ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

นี่ก็นับว่าดีมากแล้ว

ที่ยังไม่เกิดอะไรขึ้น!

มันยังไม่สายเกินไป!