ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1363

มืออีกข้างหนึ่งวางลงบนไหล่อีกข้างของคนใบ้

ทันใดนั้นคนใบ้ก็ตัวแข็งทื่อ พลันเงยหน้าขึ้นมอง จึงสบตากับลั่วชิงยวนที่หมอบอยู่บนต้นไม้

ในชั่วขณะนั้น คนใบ้ก็หยุดนิ่งทันที มิกล้าขยับตัว

บัดนี้เข็มทิศในแขนเสื้อของลั่วชิงยวนเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ความรู้สึกอันตรายรุนแรงถาโถมเข้ามา

นางทำท่าบอกให้คนใบ้อย่าขยับและอย่าหันกลับไปมอง

ใบหน้าซีดเผือดค่อย ๆ ปรากฏขึ้นจากด้านหลังศีรษะของคนใบ้

ดวงตาสีขาวขุ่นคู่นั้นจ้องมองลั่วชิงยวน!

ลั่วชิงยวนหายใจขาดห้วงในทันที พลางจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น

จากนั้นก็แอบหยิบยันต์ออกมา แล้วเรียกด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เตี่ยฉุย”

เตี่ยฉุยรีบเดินไปด้านหลังของสตรีผู้นั้นในทันทีแล้วโจมตีอย่างแรง

ในชั่วขณะนั้น ดวงตาของสตรีผู้นั้นก็เบิกกว้างเหมือนดวงตาแมว

ลั่วชิงยวนนำเข็มทิศออกมาแล้วกระโจนลงจากต้นไม้พลางร้องบอกคนใบ้ “หลบไป!”

คนใบ้ก็ร่วมมืออย่างดีเยี่ยม รีบกลิ้งตัวไปทางซ้ายเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี

ลั่วชิงยวนใช้เข็มทิศในมือส่องไป แสงสีทองพวยพุ่งออกมา

สตรีผู้นั้นก็หายไปในชั่วพริบตา

เตี่ยฉุยตะลึง “ท่านแม่ นางหายไปแล้ว”

ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ ร่างนั้นหายไปจริง ๆ หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เข็มทิศก็สงบลงเช่นกัน

แต่ลั่วชิงยวนคิดว่าเมื่อสิ่งนั้นปรากฏตัว เข็มทิศจะมีการเคลื่อนไหว

นางรู้สึกว่าสิ่งนี้มีพลังมหาศาล เกรงว่าจะสามารถปกปิดกลิ่นอายได้ ถึงขนาดที่แม้แต่เข็มทิศก็ตรวจจับมิได้

คนใบ้ยืนขึ้น

สังเกตรอบด้านอย่างระมัดระวัง

ในป่าไม่มีความเคลื่อนไหวใดอีก

ส่วนวิญญาณบนท้องฟ้าก็ค่อย ๆ สลายไป แสงจันทร์ลอดผ่านช่องว่างระหว่างใบไม้สาดส่องลงมาในป่า ทำให้แสงสว่างขึ้นเล็กน้อย

คนใบ้คลึงหน้าอกของตนก่อนจะปลดโซ่เหล็กออกมัดร่างเสือโคร่งนั้น

เขาส่งสัญญาณให้ลั่วชิงยวนว่าควรกลับไปได้แล้ว