ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1367

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้น ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

ประกายแสงล้ำลึกแวบผ่านดวงตา

“ทางลัดอะไร?”

เมื่อเห็นว่าเขาสนใจ ฉีเสวี่ยเวยก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

นางค่อย ๆ โน้มกายเข้าไปใกล้ “พวกเราต้องแลกเปลี่ยนกันและเชื่อใจกันก่อน ข้าจึงจะบอกท่านได้”

กล่าวจบ ฉีเสวี่ยเวยก็ยกยิ้มมีเลศนัย คว้ามือของฟู่เฉินหวนไว้

ฟู่เฉินหวนมองมือนางด้วยแววตาเย็นชา

แล้วดึงมือกลับมาอย่างเย็นชา

ท่าทีเย็นชาบ่งบอกทุกสิ่ง

ฉีเสวี่ยเวยยิ้มอีกครา แล้วกล่าวว่า “หากมิใช่เช่นนั้นก็ยังมีอีกวิธีหนึ่ง”

“นั่นคือ… ท่านต้องช่วยข้าสังหารสตรีผู้นั้น”

“แล้วข้าจะบอกทางลัดที่นำไปสู่ยอดเขาแก่ท่าน”

ฟู่เฉินหวนเหลือบมองนางด้วยแววตาเย็นขา “บอกทางลัดแก่ข้า แล้วเจ้ามิอยากขึ้นเขาแล้วรึ?”

ฉีเสวี่ยเวยกล่าวอย่างเสียดาย “แน่นอนว่าอยาก แต่ข้ารู้ความสามารถของตนดี การขึ้นเขาด้วยตัวคนเดียวเป็นเรื่องยากนัก”

“ขอเพียงแค่เมื่อท่านขึ้นเขาไปแล้ว อย่าได้ลืมข้า พาข้าไปด้วยและพาข้าลงจากเขา ข้าเพียงต้องการมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่!”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว “เจ้าลงจากเขาบัดนี้เลยก็ได้”

ฉีเสวี่ยเวยหัวเราะเบา ๆ “ท่านพี่ใบ้ ท่านยังมิรู้หรือ? เมื่อเข้ามาในภูเขาลูกนี้แล้วก็มีเพียงสองทางเลือกคือ ไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างมีชีวิต หรือไม่ก็ตายกลางทาง”

“มีเพียงสองทางนี้เท่านั้น”

“กล่าวได้ว่าทุกคนในที่นี้ล้วนมีเจตนาร้าย พร้อมที่จะเอาชีวิตผู้อื่นได้ทุกเมื่อ”

“รวมถึงซูเซียงผู้นั้นด้วย”

“นางดูเหมือนจะตั้งครรภ์ มิได้เป็นภัยต่อผู้ใด แต่นางมิได้ธรรมดาแน่นอน!”

“ท่านพี่ใบ้ หากท่านต้องการขึ้นเขา การร่วมมือกับข้าคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว!”

“ท่านเพียงแค่ต้องช่วยข้าสังหารสตรีผู้นั้น!”

“ว่าอย่างไร?”

ฟู่เฉินหวนครุ่นคิดสักครู่ จึงตอบว่า “ตกลง”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉีเสวี่ยเวยก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง “เช่นนั้นก็ตกลงกันแล้ว!”

“จะลงมือเมื่อใด?”

ฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงเย็น “บัดนี้เลย”

กล่าวจบ เขาก็ลุกขึ้นเปิดประตูห้อง