ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1369

ดวงตาของนางเบิกกว้าง เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ลั่วชิงยวนเห็นปฏิกิริยาของฉีเสวี่ยเวยก็ตกใจเล็กน้อย พลันรับรู้ถึงพลังชั่วร้ายที่คืบคลานเข้ามาใกล้จากด้านหลัง

เสียงเตี่ยฉุยดังขึ้นเบา ๆ “ท่านแม่ ปีศาจนั่นมาอีกแล้ว”

“ข้าจะจับมันไว้!”

ลั่วชิงยวนยังมิทันได้ห้าม เตี่ยฉุยก็กระโจนออกไปอย่างรวดเร็ว

ใครเล่าจะรู้ว่าทั้งสองปะทะกันเพียงมิทันถึงสามกระบวนท่า มือซีดขาวคู่หนึ่งก็คว้าจับเตี่ยฉุย แล้วพุ่งออกไปนอกห้อง

ลมเย็นยะเยือกพัดมาพร้อมเสียงหัวเราะเยาะเย้ย

ลั่วชิงยวนใจกระตุก รีบกระโจนออกจากห้องไปช่วยเตี่ยฉุย

คนใบ้ก็วิ่งตามออกจากห้องไป

ฉีเสวี่ยเวยยังคงตกอยู่ในความหวาดกลัว เงาร่างชุดแดงในความมืดที่เห็นเมื่อครู่ทำให้นางขนลุกขนพอง

เมื่อได้สติ นางก็รีบลุกขึ้นจากพื้นวิ่งหนีออกจากห้องไปอย่างทุลักทุเล

นางรีบไปยังห้องของถูหมิง

ในขณะที่ลั่วชิงยวนวิ่งตามออกไป ก็เห็นสตรีชุดแดงคว้าเตี่ยฉุยและกำลังจะกินเขา

วิญญาณอาฆาตอันทรงพลังนั้นทำให้เข็มทิศของลั่วชิงยวนสั่นสะเทือนมิหยุด

ลั่วชิงยวนรีบลงมือผลักสตรีชุดแดงให้ล่าถอยไป

ช่วยชีวิตเตี่ยฉุยไว้ได้อย่างหวุดหวิด

แต่เมื่อได้สติ เงาร่างชุดแดงก็หายไปอีกแล้ว

ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ ด้วยความตึงเครียด เข็มทิศสงบลง ไม่มีปฏิกิริยาอีก

คนใบ้รีบวิ่งเข้ามาหาด้วยความกังวล

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า บอกว่ามิเป็นอะไร

จากนั้นก็พาคนใบ้กลับเข้าห้อง

ฉีเสวี่ยเวยหนีไปแล้ว หากไปจับตัวนางยามนี้คงต้องปะทะกับคนในที่นี้

นางจึงมิได้ตามไป และเพียงแค่ปิดประตูห้อง

ลั่วชิงยวนมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างระแวดระวัง แล้วกล่าวเสียงเข้ม “ฉีเสวี่ยเวยอาจไปฟ้องถูหมิง ตราบใดที่ไม่มีการเคลื่อนไหวก่อนรุ่งสาง ถูหมิงคงมิมาหาเรื่องพวกเรา”