ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1374

ลั่วชิงยวนหยิบผงไล่งูขวดหนึ่งออกมาทาตัวนางและคนใบ้

จากนั้นก็ออกเดินทางต่อ

เส้นทางขึ้นเขาลำบากมาก พวกเขาจึงมิได้รีบร้อนขึ้นไป หากมีอันตรายใดก็ให้คนของถูหมิงไปสำรวจเสียก่อน

หลังจากเดินมาไกลพอสมควร เมื่อเดินผ่านดงหญ้าหนาทึบในป่า ทันใดนั้นก็มีมือซีดขาวยื่นออกมาจากดงหญ้า

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย แต่ก็เดินไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ

ในดงหญ้ามีชายผู้หนึ่งที่ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด บาดแผลทั้งหมดเกิดจากการถูกงูกัด แทบไม่มีส่วนใดดีเหลืออยู่เลย

เมื่อเห็นว่ายังมีลมหายใจแผ่วเบา ทั้งสองก็ช่วยกันลากชายคนนั้นออกมาจากดงหญ้า

แต่เมื่อพลิกร่างมาด้านหน้า

เมื่อเห็นใบหน้าของชายคนนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบ

“จวี้ซาน!”

แต่ชายคนนั้นหมดสติไปแล้ว ลมหายใจรวยรินเต็มที ริมฝีปากดำคล้ำ มีเลือดไหลซึมออกมาจากปากจมูกและหู

ประสาทสัมผัสทั้งห้าแตกดับหมดแล้ว

ลั่วชิงยวนร้อนใจ รีบหยิบขวดยาออกมา “เจ้าอดทนไว้ก่อน!”

ในขณะที่นางยัดยาถอนพิษเข้าไปในปากของจวี้ซาน

ในชั่วขณะนั้น จวี้ซานก็หยุดหายใจ

ลั่วชิงยวนชะงัก

นี่คือหนึ่งในสิบวายร้าย จวี้ซาน

เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ดูเหมือนว่าจะมาถึงสถานที่ที่มีแต่งูเร็วกว่าพวกนาง

นั่นหมายความว่ามีความเป็นไปได้ที่โฉวสือชีและคนอื่น ๆ จะมาถึงบ่อน้ำพุร้อนตั้งแต่แรก และเดินผ่านป่าหนามนั้นมาแล้ว

แต่พวกเขามิรู้ว่าต้องผ่านไปในช่วงเวลาใด จึงมีความเป็นไปได้ที่จะมาถึงในตำแหน่งที่มิซ้ำกัน

ทั้งแปดคนกระจัดกระจายกันไป

คนใบ้ตบไหล่นาง บอกให้นางไปได้แล้ว เพราะที่นี่มิปลอดภัย

ลั่วชิงยวนหดหู่มาก นางหยิบขวดที่นำติดตัวมาด้วยก่อนขึ้นภูเขา

ใช้ยันต์รวมวิญญาณเรียกวิญญาณของจวี้ซานมาเก็บไว้ในขวด

นางนำมาเผื่อไว้ในกรณีฉุกเฉิน หากมีคนตายจริง ๆ ก็มิอาจทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่ให้กลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนได้

ในขณะที่ลั่วชิงยวนและคนใบ้กำลังลากศพกลับเข้าไปในดงหญ้า

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง