ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1378

นางมิอาจปล่อยให้คนใบ้ตายได้!

คนใบ้กอดนางไว้แน่น ลั่วชิงยวนขยับเขยื้อนมิได้แม้แต่น้อย นางรีบตะโกน “ปล่อยข้า! ปล่อย!”

“ข้าจะหยิบของ มิเช่นนั้นพวกเราจะต้องตายที่นี่”

คนใบ้จึงคลายอ้อมกอด

ลั่วชิงยวนรีบหยิบเข็มทิศออกมา จากนั้นกัดนิ้ววาดอักขระบนกระบี่ห้วงสวรรค์

ในเมื่อกินโอสถศพเข้าไป ในยามนี้ฝูเหมิ่งจึงเป็นเพียงซากศพ! มีพลังอื่นควบคุมเขาอยู่ภายใน

คนใบ้พยุงร่างมาได้นานเต็มทีจึงทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว แผ่นหลังแทบทั้งหมดของเขาฉีกขาดจนเลือดโชกไปหมด

ลั่วชิงยวนมองเขาอย่างแน่วแน่ “ข้าจะนับหนึ่งสองสาม เจ้าจงหลีกไป!”

คนใบ้ลังเลเล็กน้อย

“เชื่อมั่นในตัวข้า!” ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

คนใบ้พยักหน้า

แขนของเขาอ่อนแรง เป็นสัญญาณว่ามิอาจต้านทานได้อีกต่อไป

ลั่วชิงยวนนับ “หนึ่ง! สอง! สาม!”

ทันใดนั้นคนใบ้ก็กลิ้งหลบไปด้านข้าง

ฝูเหมิ่งพุ่งกระแทกลั่วชิงยวนพอดี

ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา กระบี่ห้วงสวรรค์ในมือที่วาดอักขระไว้แทงทะลุร่างของฝูเหมิ่งอย่างแรง

ฝูเหมิ่งร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา

บาดแผลส่งเสียงซู่ซ่าเหมือนถูกเผาไหม้

ขณะเดียวกัน ลั่วชิงยวนก็ยกเข็มทิศในมือขึ้นส่อง แสงสีทองเปล่งประกาย ฝูเหมิ่งถูกกระแทกจนลอยกระเด็นออกไปทันที

ในชั่วขณะนั้น ลั่วชิงยวนเห็นว่าในร่างของฝูเหมิ่งยังมีชายอีกคนหนึ่งทับซ้อนอยู่

ชายแปลกหน้าที่มิเคยพบเห็น ดูเหมือนจะมีอายุราวสี่สิบหรือห้าสิบปี

นั่นคือสิ่งที่สิงอยู่ในร่างของฝูเหมิ่งหรือ?

ในขณะที่ลั่วชิงยวนลุกขึ้นจากพื้น ฝูเหมิ่งก็ขดตัวอยู่บนพื้นพร้อมร้องโหยหวน จากนั้นก็รีบวิ่งหายเข้าไปในป่า และหลบหนีไปได้

ลั่วชิงยวนมิได้ตามไปอีก

รีบวิ่งไปดูอาการของคนใบ้

“อาการบาดเจ็บเป็นอย่างไรบ้าง?”