ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1379
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินคำพูดของฉีเสวี่ยเวย แววตาของนางก็พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา
นางสร้างอาคมลวงตาไว้ที่นี่ มิใช่เพียงป้องกันงูแต่เพื่อป้องกันคนด้วย
แม้ฝูเหมิ่งจะกลายร่างเป็นศพแล้วก็มิน่าจะเข้ามาง่ายดายเช่นนี้
......
ในป่าอันมืดมิด
ซูเซียงพิงต้นไม้ด้วยความเหนื่อยล้า
มีเสียงดังกรอบแกรบดังมาจากเบื้องหน้า เมื่อนางเพ่งมองจึงเห็น
งู!
นางตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้วขมวดคิ้วหันหลังวิ่งหนีไป
แต่จู่ ๆ กลับหยุดเท้าลง นัยน์ตาฉายแววเหี้ยมโหด นางก้มตัวคว้าจับงูพิษที่กำลังเลื้อยเข้ามา ให้กัดข้อเท้าของตนอย่างแรง
งูพิษงับข้อเท้าของนาง ความเจ็บปวดแผ่ซ่าน
นางเตะงูออกไป แล้ววิ่งโซเซกลับมายังค่ายพัก
......
ลั่วชิงยวนกำลังคิดว่าจะหาสมุนไพรมากำจัดกลุ่มคนของถูหมิงให้พ้นทางได้อย่างไร
ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งเดินโซเซมาจากในป่า
ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย
รีบลุกขึ้น
เมื่อเห็นร่างนั้น ปรากฏว่าเป็นซูเซียง
ซูเซียงวิ่งมาได้มิกี่ก้าวก็ล้มลงบนพื้น ร่างกายหมดเรี่ยวแรง
อาภรณ์ใต้ร่างนางเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด
ลั่วชิงยวนตกใจ รีบเดินเข้าไปหา แล้วเห็นว่าริมฝีปากของซูเซียงดำคล้ำ แสดงว่าถูกพิษ
เมื่อจับชีพจรก็ยิ่งตกใจ
นางถูกพิษจริง ๆ และคงมิอาจรักษาเด็กในครรภ์ไว้ได้แล้วจริง ๆ
“งู... งูมาแล้ว...”
คำพูดนี้ดึงดูดความสนใจของถูหมิงและคนอื่น ๆ พวกเขารีบถามด้วยความกังวล “อะไรนะ? งูหรือ? มิใช่ว่ามันเข้ามาที่นี่มิได้หรอกหรือ?”
ทันใดนั้นเอง ถูหมิงก็เดินเข้ามาดึงฉีเสวี่ยเวยไปไว้ด้านหลัง แล้วมองคนใบ้ที่บาดเจ็บสาหัสบนพื้น
ก่อนกล่าวว่า “ยามนี้มิใช่เวลามาเสียเวลา เรื่องของคนอื่นที่มิควรสนใจก็อย่าสนใจ มิเช่นนั้นพวกเราจะมิรอดสักคน”
ความหมายในคำพูดของถูหมิงชัดเจนแล้ว นั่นคือตั้งใจจะทิ้งซูเซียงและคนใบ้ไว้
ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “พวกเจ้าจะหนีก็หนีไป”
“มิต้องห่วงชีวิตข้า”
“ข้าจะพาพวกเขาทั้งสองคนไปด้วย!”
ทว่าถูหมิงได้ยินเช่นนั้นกลับขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงจากในป่าใกล้เข้ามา ดวงตาของถูหมิงพลันฉายแววเหี้ยมโหด มองไปที่ลั่วชิงยวน “เจ้าจะอยู่ที่นี่ก็ย่อมได้ แต่เจ้าต้องส่งเข็มทิศให้พวกข้า”
เป็นไปตามคาด นั่นคือจุดประสงค์ของพวกเขา
ลั่วชิงยวนหัวเราะเยาะ “ให้พวกเจ้าแล้วจะทำกระไรได้ พวกเจ้าใช้เป็นรึ?”
“อีกอย่าง นี่คือของของข้า เหตุใดข้าต้องยกให้พวกเจ้าด้วยเล่า”
ดวงตาของถูหมิงดุดัน กำดาบในมือแน่น
คนอื่น ๆ เข้ามาล้อมลั่วชิงยวน บีบบังคับให้นางส่งเข็มทิศให้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...