ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1389

หลังจากที่ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปสำรวจก็รีบลงมือไขกลไก

เสียงจากด้านหลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ทำเอาโฉวสือชีและหงไห่ต่างหวาดหวั่น ทั้งสองกำอาวุธในมือแน่น เตรียมพร้อมต่อสู้ทุกเมื่อ

ในขณะที่พวกโฉวสือชีเห็นเงาโผล่มาจากมุม

หัวใจก็แทบหลุดออกจากอก

มีเสียงดังแก๊ก!

กลไกเปิดออกแล้ว!

ลั่วชิงยวนรีบผลักประตูหิน “รีบเข้ามาเร็วเข้า!”

ในเวลานั้นนางเห็นซูเซียงกระโจนเข้ามาด้วยจิตสังหารขณะพาชายชุดดำอีกหกคนวิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว

พวกนางรีบเข้าไปในประตูหิน แล้วช่วยกันปิดประตูหิน

ลั่วชิงยวนเห็นกลไกอยู่ที่กำแพงจึงรีบกดกลไก ทำให้เกิดเสียงดังแก๊ก แล้วประตูหินก็ปิดลงอีกครั้ง

คนที่อยู่ด้านนอกทุบประตูหินอย่างแรง แต่ประตูมิขยับเขยื้อน

ทุกคนจึงค่อย ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

“ไปกันเถอะ”

ลั่วชิงยวนหันหลังกลับไป ด้านหลังเป็นสถานที่คล้ายท้องพระโรงขนาดใหญ่

ตำแหน่งที่พวกเขาอยู่นั้นอยู่บริเวณด้านข้างของท้องพระโรง มีบันไดหินสูงตระหง่าน

“บนภูเขาลูกนี้มีสถานที่เช่นนี้ด้วยหรือนี่” หงไห่กล่าวด้วยความตกตะลึง

ลั่วชิงยวนมองไปยังธงด้านหลังตำแหน่งที่ประทับสูงส่งของท้องพระโรง และการจัดวางตกแต่งสถานที่แห่งนี้ ดูโอ่อ่าสง่างามยิ่ง

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ที่นี่น่าจะเป็นที่ประทับของผู้นำเมืองแห่งภูตผี”

เมื่อเดินลงจากบันได นางก็ใช้มือลูบโต๊ะตัวหนึ่ง พบว่าฝุ่นหนาเตอะ

“แต่ที่นี่ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้ามานานแล้ว”

หงไห่เดินไปยังตำแหน่งที่ประทับสง่างามในท้องพระโรง แล้วกล่าวว่า “บนเก้าอี้ตัวนี้มีรูปสลักหินสตรี อาจจะเป็นไปได้ว่า ผู้นำเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้เป็นสตรี”

พวกนางสำรวจภายในสถานที่แห่งนี้

คนใบ้พลันพบสิ่งใดบางอย่างบนพื้น จึงนำของสิ่งนั้นมาให้ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนหันมามอง

ปรากฏว่าเป็นภาพวาดสตรีคนหนึ่ง

สตรีในภาพวาดนั่งอยู่ในท้องพระโรงอันโอ่อ่าด้วยท่าทางสง่างาม สวมชุดสีแดงและเกราะสีเงิน งามสง่าหาใดเปรียบ

แต่ภาพวาดนั้นกลับถูกฟันออกเป็นสองส่วน มีคราบเลือดกระเซ็นติดอยู่บนนั้นด้วย

ผู้นำแห่งเมืองภูตผีผู้นี้เป็นสตรีจริง ๆ