ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1390

“ไป!”

ลั่วชิงยวนมิลืมที่จะปิดประตูบานนั้นก่อนออกไป แล้วรีบดึงร่างคนใบ้ข้ามสะพานไปอย่างรวดเร็ว

“เร็วเข้า!”

พวกนางรีบขึ้นไปบนสะพานเหล็ก เมื่อมองลงไปก็เห็นความมืดมิดและหุบเหวลึกไร้ที่สิ้นสุด ความรู้สึกโคลงเคลงนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกว่าตนอาจจะพลัดตกลงไปได้ทุกเมื่อ

หัวใจทุกคนแทบจะกระโจนออกมาจากอก

แต่ในเวลานี้พวกเขากลับมิได้มีเวลาสนใจสิ่งใดมากนัก จำต้องอดทนต่อความหวาดกลัวแล้ววิ่งข้ามไปยังอีกฝั่งของสะพานโดยที่มือกำโซ่เหล็กไว้แน่น

เมื่อวิ่งไปได้ครึ่งทาง คนที่อยู่ด้านหลังก็...

ไล่ตามมาแล้ว!

ลั่วชิงยวนใจหายวูบ เผลอชะงักฝีเท้า

แต่คนใบ้กลับคว้าแขนของนางไว้ มิอนุญาตให้นางหันหลังกลับไป

ลั่วชิงยวนมองเขา แล้วกล่าวว่า “หากพวกเขาฟันโซ่เหล็กขาด พวกเราทั้งหมดจะมิรอด”

มิรู้ว่าสะพานเหล็กบนหน้าผาแห่งนี้มีมานานเท่าไหร่แล้ว ไม่มีผู้ใดซ่อมแซม

ในเวลานี้เอง ร่างของเตี่ยฉุยก็พุ่งออกมา “ท่านแม่ ข้าจะไปขวางพวกเขาเอง!”

ลั่วชิงยวนหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา แล้วมองไปยังคนใบ้ “เจ้าจับข้าไว้ให้แน่น!”

คนใบ้พยักหน้า

จากนั้นนางก็กรีดนิ้ววาดวงเวทอัญเชิญวิญญาณอีกครั้ง

ระหว่างหน้าผาเกิดลมพายุโหมกระหน่ำ กระแสลมราวกับจะฉุดกระชากผู้คนลงสู่หุบเหวลึกนั้น

สะพานเหล็กบนหน้าผาสั่นไหวอย่างรุนแรง ทุกคนต่างกำโซ่เหล็กไว้แน่น

ส่วนซูเซียงพาคนติดตามมาจากด้านหลัง ในขณะที่จะไล่ตามมา กลับถูกกระแสลมพัดจนต้องถอยหลังไปหลายก้าว หวาดกลัวว่าจะถูกกระแสลมพัดลงไปในหุบเหว

“ไป” ใบหน้าของลั่วชิงยวนซีดเผือด ร่างกายอ่อนแรงยิ่งนัก

คนใบ้กำโซ่เหล็กและจับลั่วชิงยวนไว้แน่น

ส่วนโฉวสือชีที่ช่วยพยุงลั่วชิงยวนก็กำโซ่เหล็กไว้แน่นเช่นกัน

หลายคนฝ่ากระแสลมอันรุนแรงมุ่งหน้าไปยังหน้าผา

หงไห่วิ่งไปถึงอีกฝั่งก่อนแล้ว กำลังรอรับพวกเขา

ทันใดนั้นเอง ซูเซียงก็ตะโกนเสียงเกรี้ยวกราด “ไปฟันสะพานให้ขาด!”

ชายชุดดำหลายคนถือกระบี่ยาวไปฟันโซ่เหล็ก

ถึงแม้กระบี่ยาวในมือพวกเขาจะมิได้คมกริบดังกระบี่พิชิตมาร แต่สะพานนี้อยู่ท่ามกลางลมพายุโหมกระหน่ำบนหน้าผาแห่งนี้ จึงรับแรงต้านทานมิไหวอีกต่อไป

ในขณะที่ใกล้จะถึงที่หมาย

หงไห่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็โยนเชือกมาให้ โฉวสือชีรับเชือกทันที แล้วผูกไว้ที่ตัวลั่วชิงยวน “เจ้าตัวเบา เจ้าไปก่อนเลย”

“เผื่อว่าถ้าพวกเราไปถึงแล้ว เจ้าจะถูกลมพัดไป”

เมื่อผูกเชือกดีแล้ว โฉวสือชีก็ตะโกน “หงไห่ ดึงเลย”

“ได้เลย!”

หงไห่ดึงเชือกอย่างแรง

ร่างของลั่วชิงยวนทั้งร่างลอยออกไป แล้วล้มลงบนพื้นพอดี

หลังจากที่ลั่วชิงยวนร่วงลงถึงพื้นก็รีบแกะเชือกออก แล้วโยนเชือกไปให้ “เร็ว พวกเจ้าก็รีบมาเร็วเข้า!”

คนใบ้รับเชือกมาผูกกับตัวโฉวสือชี เดิมทีโฉวสือชีตั้งใจจะให้คนใบ้ไปก่อน แต่ในยามคับขันเช่นนี้ก็ไม่มีเวลาผลัดกัน

ลั่วชิงยวนและหงไห่ช่วยกันดึงเชือกออกแรงสุดกำลัง ดึงโฉวสือชีเข้ามา

ครั้นแก้เชือกเสร็จก็โยนเชือกไปให้คนใบ้

แต่ในขณะที่จะโยนเชือกออกไปนั้น

สะพานเหล็กฝั่งตรงข้ามก็หักโครมลงมาอย่างรุนแรง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย