ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1424

“ท่านอยู่ต่อ ส่วนคนอื่น ๆ ออกไปก่อนเถิด” ลั่วชิงยวนกล่าวกับชายชรา

จากนั้นคนอื่น ๆ ก็ทยอยออกไป

ชายชราลุกขึ้นเดินมายืนตรงหน้าลั่วชิงยวน “ท่านเจ้าเมืองมีสิ่งใดจะสั่งหรือขอรับ?”

ลั่วชิงยวนถามว่า “บนเขาแห่งนี้มีคนมาแย่งชิงยาสมุนไพรไปจริงหรือ? ที่ส่งคนไปตามหา มีเบาะแสอะไรบ้างหรือไม่?”

“มีคนมาจริง ๆ ขอรับ พรรคพวกของพวกมันมีประมาณสิบคนได้ แต่พวกมันหนีไปเร็วมาก ตอนนั้นทุกคนมัวแต่สนใจด้านหน้า ไม่มีใครสังเกตว่ามีคนบุกเข้าไปในคลังโอสถ”

“พวกเขาถึงได้หนีรอดไปได้ขอรับ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ยิ่งสงสัยว่าเป็นคนของสำนักเทียนฉยง และจงใจมาเป็นปฏิปักษ์กับนาง จึงได้ชิงบัวถวายไปก่อน

มองดูชายชราตรงหน้าแล้ว ลั่วชิงยวนก็ยังมิเข้าใจเขาดีนัก

นางจึงถามว่า “บนหลังของท่านมีรอยประทับทาสหรือไม่?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ชายชราก็ตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า “มีขอรับ”

ลั่วชิงยวนรู้ว่าคำพูดของนางย่อมทำให้เขาเคลือบแคลงใจว่านางมิใช่อวี๋ตันเฟิ่ง

แต่นางก็มิได้คิดจะแสร้งเป็นอวี๋ตันเฟิ่งเพื่อเข้าควบคุมเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้

“ท่านควรรู้ว่าข้ามิใช่อวี๋ตันเฟิ่ง”

ชายชราผู้นั้นอึ้งไป มิรู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ในเมื่อเขาได้ยอมรับเจ้าเมืองคนใหม่ไปแล้ว

จากนั้นจึงกล่าวอธิบายว่า “หลายปีมานี้ข้าฝันถึงเรื่องเดิมซ้ำ ๆ ว่าสักวันหนึ่งท่านเจ้าเมืองจะกลับมา พร้อมกับจอมยุทธ์ท่านหนึ่งและคนใบ้ผู้หนึ่ง”

“สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ข้าเห็นกับตาทั้งหมดแล้วและติดตามมาถึงที่นี่ แล้วเก็บป้ายประจำตัวเจ้าเมืองได้จากหน้าประตู”

“นี่คือสิ่งที่สวรรค์ชี้แนะ ข้าเชื่อว่าท่านคือท่านเจ้าเมืองขอรับ!”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง มิคาดคิดว่าคนผู้นี้จะพูดจาเช่นนี้ นางเกือบจะเชื่อเขาแล้ว

คิดไปแล้ว คงเป็นอวี๋ตันเฟิ่งที่มอบคำแนะนำแก่เขาให้ยอมรับลั่วชิงยวนเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ และในเมื่อตอนนี้เมืองแห่งภูตผีปราศจากผู้นำ ชายชราผู้นี้จึงกลัวว่านางจะหนีไป

ดังนั้นมิว่านางจะเป็นอวี๋ตันเฟิ่งหรือไม่ เขาก็ยอมรับนางเป็นเจ้าเมือง

เพียงแต่มิได้พูดออกมาให้ชัดเจน

ลั่วชิงยวนจึงมิได้เปิดโปงเขา

นางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ก็ถือว่าความฝันของท่านเป็นสิ่งที่สวรรค์ชี้แนะก็แล้วกัน แต่ข้ามิได้มีนามว่าอวี๋ตันเฟิ่ง ข้านามว่าลั่วชิงยวน”

“แล้วท่านเล่า?”

อีกฝ่ายรีบก้มหน้าลง “ข้าน้อยนามว่าเฉิงติ่ง รับผิดชอบดูแลทุกสิ่งบนเขาแห่งนี้ เปรียบเสมือนพ่อบ้านขอรับ!”