“โอสถคันธ์หยดน้ำค้าง!” ลูกกลอนหอมรัญจวน
ทันทีที่นางพูดเช่นนั้น ฟู่เฉินหวนและลั่วหรงก็ขมวดคิ้ว พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
เมื่อลั่วชิงยวนเห็นท่าทางสับสนของพวกเขา ก็กลับมาตั้งสติได้และอธิบายออกไป
"โอสถคันธ์หยดน้ำค้าง เป็นโอสถที่ใช้คู่กับการเลี้ยงแมลงกู่ หากใครกินโอสถนี้เข้าไป เมื่อพวกเขาปล่อยแมลงกู่ออกมา แมลงกู่พวกนั้นจะชอนไชเข้าไปในร่างกายของคนผู้นั้นเพื่อเข้าไปกินโอสถที่อยู่ภายใน ทั้งยังทำลายผิวหนังและเนื้อของคนผู้นั้น จนทำให้ถึงแก่ความตาย"
ฟู่เฉินหวนมองนางหน้านิ่ง “ทำไมเจ้าถึงรู้อะไรมากมายนัก?”
แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเรื่องของวิชาแมลงกู่มาก่อน แต่เขาไม่เคยได้ยินเรื่องอะไรเช่นนี้ เหตุใด ลั่วชิงยวนจึงรู้รายละเอียดมากมายนัก
ลั่วชิงยวนรู้ว่าฟู่เฉินหวนจะต้องสงสัย ดังนั้นนางจึงตอบอย่างใจเย็น "ข้าเคยพบมันในตำรา กลิ่นและพิษชนิดนี้เหมือนกับที่ถูกจารึกไว้ในตำรานั้นทุกประการ นั้นเพราะข้าก็เห็นแมลงภู่กับตาตัวเองแล้วด้วย"
ลั่วหรงไม่นึกกังขา หลังจากได้ยินสิ่งนี้ นางก็เอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า "ผู้ที่ชักใยอยู่เบื้องหลังทั้งวางแผนการและวางกับดักไว้เสียใหญ่โต พวกเขาได้เตรียมการไว้เผื่อกรณีนี้ล่วงหน้าแล้ว พวกเขาถึงได้กินโอสถคันธ์หยดน้ำค้างเอาไว้ล่วงหน้า เมื่อแผนการล้มเหลว ก็เพียงแค่ต้องปล่อยแมลงกู่ออกมา แล้วคนพวกนี้จะต้องตายอย่างแน่นอน พวกเขาจะไม่มีโอกาสได้สารภาพอะไรเลย!"
ดวงตาของฟู่เฉินหวนส่อแววเย็นชาเล็กน้อย "เช่นนี้แล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็น่าจะเป็นคนที่มายังจวนมหาราชครูในวันนี้ เขาคงคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของพวกเราอยู่ ถึงได้ปล่อยแมลงกู่มาได้ในเวลาที่เหมาะสมเช่นนี้!"
ลั่วหรงพยักหน้า "ใช่ เพราะแผนทำร้ายหลางหลางล้มเหลว พวกเขาคงได้เริ่มปล่อยแมลงกู่ออกมา"
การวิเคราะห์ฟังดูเข้าท่ามาก แม้ว่าลั่วชิงยวนจะมีอีกความคิดอยู่ภายในใจ แต่นางก็ไม่มีหลักฐาน ดังนั้นนางจึงไม่ได้พูดออกไป
ในทางกลับกัน ความสงสัยของฟู่เฉินหวนที่มีต่อลั่วชิงยวนก็ยิ่งทวีเพิ่มขึ้นอีก
ทั้งการช่วยชีวิตลั่วหลางหลางและการฆ่าคนปิดปาก ล้วนราบรื่นจนเกินไป
“ท่านอ๋อง เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง หม่อมฉันเองก็มีข้อสงสัยในใจเช่นกัน หม่อมฉันสงสัยว่า หม่อมฉันจะสามารถนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับท่านพ่อได้หรือไม่” ลั่วหรงหันหันไปขอความเห็นฟู่เฉินหวน
ฟู่เฉินหวนพยักหน้า "ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!"
งานฉลองสิ้นสุดลงแล้ว และเหล่าแขกต่างก็พากันทยอยกลับไป ทุกคนรู้ว่า มหาราชครูลั่วชอบความสงบและเรียบง่ายดังนั้นทุกคนจึงพากันมามอบของขวัญและแสดงความยินดีกับเขาเพียงเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...