ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1440

เวินซินถงจ้องมองลั่วชิงยวนอย่างอาฆาต เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามืออย่างแรง

นางพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะใจกุ้ยเฟย เพราะหวังจะได้รับการสนับสนุน

กระทั่งต้องลดสถานะของตนจากตำแหน่งนักบวชระดับสูงลงไปประจบตระกูลซี เพื่อที่จะได้มีโอกาสสนทนากับกุ้ยเฟย

โอกาสที่นางอุตส่าห์ดิ้นรนมาจนได้

แต่นายท่านซีกลับเชิญลั่วชิงยวนไปอย่างเต็มใจ

ลั่วชิงยวนได้ไปอย่างง่ายดาย! เพราะเหตุใดกัน!

“ดี ในเมื่อแม่นางลั่วรับปากแล้ว ข้าจะไปจัดการให้เรียบร้อย เรื่องเวลา… เป็นอีกสามวันได้หรือไม่?” นายท่านซีกล่าวด้วยความกระตือรือร้น

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้”

นายท่านซีพึงพอใจอย่างยิ่ง

เดิมทีเวินซินถงมาเพื่อดูผลลัพธ์ เมื่อเห็นฉากนี้ก็รู้ผลลัพธ์แล้ว

ท่าทีของนายท่านซีที่มีต่อลั่วชิงยวนนั้นกระตือรือร้นและเป็นกันเองเช่นนั้น แม้แต่กับนางที่เป็นนักบวชระดับสูงก็มิเคยได้รับ!

ครั้งนี้เดิมทีนางกุมชัยชนะไว้ในมือแล้ว เพราะว่าจะได้รับการสนับสนุนจากกุ้ยเฟย แต่กลับถูกลั่วชิงยวนทำลายหมดสิ้น

เวินซินถงกัดฟันหันหลังเดินออกไป

ลั่วชิงยวนก็กินอาหารเสร็จพอดี ในขณะที่กำลังจะกลับ นายท่านซีก็รั้งนางไว้ แล้วถามว่า “ตอนนี้แม่นางลั่วพักอยู่ที่ใด ข้าจะได้จัดเตรียมของกำนัลไปมอบให้ท่าน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วชิงยวนก็ครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า “ส่งไปที่โรงเตี๊ยมชุนเฟิงเถิด”

“ได้เลย”

เงินจำนวนนี้สามารถนำไปใช้สร้างสะพานที่เมืองแห่งภูตผีได้พอดี ดังนั้นมอบให้โฉวสือชีไปก็ค่อนข้างปลอดภัยกว่า

จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับไป

เมื่อเดินออกไปได้มิไกลก็บังเอิญเห็นเงาร่างของเวินซินถง นางยืนอยู่ที่หน้าตรอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง กำลังพูดคุยกับชายคนหนึ่งอยู่

จากนั้นก็เดินตามชายผู้นั้นจากไปอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ

ลั่วชิงยวนรีบตามไปทันที

นางตามไปอย่างเงียบเชียบตลอดทาง

หลังจากตามไปหลายตรอกซอกซอย ในที่สุดเวินซินถงก็หยุดเดิน