ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1444

“กล่าวมาเถิด” ซีกุ้ยเฟยกล่าวอย่างมิใส่ใจ

ลั่วชิงยวนค่อย ๆ เอ่ยว่า “ฝ่าบาทเสด็จมายังตำหนักกุ้ยเฟยบ่อยครั้งหรือไม่เพคะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจแล้วหัวเราะเบา ๆ อย่างมิอยากจะเชื่อ “เจ้าช่างกล้าถามเสียจริง”

“เจ้าคงหมายความว่าข้ามิรู้จักประมาณตน ฝ่าบาทมิได้เสด็จมายังตำหนักข้าเลย แล้วข้าจะครรภ์ได้อย่างไรเช่นนั้นหรือ”

ซีกุ้ยเฟยสนใจหญิงสาวผู้นี้มากยิ่งขึ้น

นางยังมิเคยพบผู้ใดกล้าหาญถึงเพียงนี้มาก่อน

แต่ก็ดีแล้ว นางต้องการผู้ที่กล้ากล่าวความจริง มิเช่นนั้นนางจะทราบได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วนางเป็นอะไรกันแน่

ลั่วชิงยวนมิได้ตอบคำ นั่นมิใช่สิ่งที่นางกล่าว

ซีกุ้ยเฟยกล่าวต่อไปว่า “จักรพรรดิเสด็จมาสองสามวันในแต่ละเดือน”

“ในช่วงวันที่ฮองเฮาทรงมีระดู”

ซีกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ลั่วชิงยวนกลับสัมผัสได้ถึงความขมขื่น

ดูเหมือนว่าซีกุ้ยเฟยจะทราบดีถึงฐานะของตนที่เป็นเพียงผู้มาแทนที่ฮองเฮา

“หากอาศัยเพียงรูปโฉม สักวันข้าก็ต้องร่วงโรยไป มีเพียงการให้กำเนิดโอรสธิดาเท่านั้นที่จะสามารถรักษาฐานะของข้าไว้ได้”

“เป็นถึงกุ้ยเฟย จะไร้โอรสธิดาได้อย่างไร”

“ถึงแม้ข้าจะรู้ว่าข้ามิอาจเทียบเคียงฮองเฮาได้ก็ตาม”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ในดวงตาของกุ้ยเฟยก็ฉายแววโศกเศร้า

ลั่วชิงยวนรู้สึกเห็นอกเห็นใจซีกุ้ยเฟยผู้เย่อหยิ่งองค์นี้อยู่บ้าง

การเป็นตัวแทนของผู้อื่นย่อมเป็นเรื่องน่าเศร้า

หลายปีที่ผ่านมานั้นซีกุ้ยเฟยคงจะรักจักรพรรดิอย่างแท้จริง

ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปนั่ง “หม่อมฉันขอถวายการตรวจพระชีพจรแก่กุ้ยเฟยเพคะ”

“เหล่าหมอหลวงที่กุ้ยเฟยเคยพบมากล่าวว่าอย่างไรบ้าง? เคยถวายพระโอสถบำรุงหรือไม่เพคะ?”

ซีกุ้ยเฟยยื่นมือออกมาพลางกล่าวเบา ๆ ว่า “ล้วนกล่าวเหมือนกัน กล่าวว่าข้าร่างกายอ่อนแอและมีพิษเย็นแต่เยาว์วัย ต้องบำรุงรักษาเป็นเวลานาน”

“โอสถบำรุงที่หมอถวาย ข้าเสวยทุกวัน แต่ก็มิเคยเห็นผล”

“ยังคงมีพิษเย็นเช่นเดิม”

ลั่วชิงยวนตรวจชีพจรของซีกุ้ยเฟย แล้วอดมิได้ที่จะชะงักไปเล็กน้อย นางมีธาตุเย็นในร่างกายมากจริง ๆ

“กุ้ยเฟยงดเสวยของเย็นแล้วหรือเพคะ?”