ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1445

“ช่างประหลาดนัก ดวงชะตาของกุ้ยเฟยนั้นมีวาสนาต่อบุตร”

“ถึงกับเป็นดวงที่มีบุตรมากและนำมาซึ่งโชคลาภมหาศาล”

“เป็นไปได้อย่างไรที่จะไร้โอรสธิดา…”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็ตกใจ “ว่ากระไรนะ?”

ซีกุ้ยเฟยกำแขนเสื้อแน่น

“นี่หมายความว่าอย่างไร? หรือว่ามีผู้ใดปองร้ายข้าอีกหรือ?” ซีกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงตึงเครียด

“ขอท่านอย่าเพิ่งทรงกังวล อาจเป็นเพราะวาสนามาเยือนช้าไป ยังมิอาจด่วนสรุปว่ามีผู้ใดปองร้ายท่านเพคะ”

ถึงแม้นางจะคำนวณได้ว่าซีกุ้ยเฟยควรจะมีโอรสก่อนอายุยี่สิบสาม แต่บัดนี้นางอายุยี่สิบห้าแล้ว ยังมิได้ให้กำเนิดบุตรเลย

เช่นนี้ย่อมมีพิรุธบางอย่าง

แต่นางมิอาจบอกกุ้ยเฟยตรง ๆ ได้

ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ในวังหลวงซับซ้อนยิ่งนัก ผู้ใดลงมือและใช้วิธีการใดนั้นยังต้องสืบให้กระจ่างเสียก่อน

มิเช่นนั้นอาจเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น

ซีกุ้ยเฟยจึงพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด

ลั่วชิงยวนตรึกตรองแล้วถามว่า “โดยปกติแล้วกุ้ยเฟยเสวยสิ่งใดบ้าง เขียนรายการให้หม่อมฉันดูได้หรือไม่เพคะ?”

จากนั้นซีกุ้ยเฟยก็เรียกแม่นมเฉาเข้ามา แม่นมเฉายื่นสมุดเล่มใหญ่เล่มหนึ่งให้

“ในช่วงสองปีที่ผ่านมา กุ้ยเฟยเสวยสิ่งใดล้วนถูกบันทึกไว้แล้ว”

“แม้ลิ้มรสเพียงเล็กน้อยก็ถูกบันทึกไว้เช่นกัน”

เมื่อสมุดเล่มหนาถูกส่งมาให้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจ

นางจะต้องอ่านไปถึงเมื่อไรกัน

“หม่อมฉันขออนุญาตนำกลับไปดูอย่างละเอียดได้หรือไม่เพคะ?” ลั่วชิงยวนถาม

ซีกุ้ยเฟยคลี่ยิ้ม “ย่อมได้”

เมื่อเห็นรอยยิ้มของซีกุ้ยเฟย ลั่วชิงยวนถึงกับรู้สึกเหมือนว่าตนตกลงไปในหลุม

นางจึงนำสมุดเล่มหนานั้นออกจากวัง และกลับมาถึงโรงเตี๊ยมก่อนค่ำพอดีกับที่โฉวสือชีกลับมาแล้ว ทั้งสองจึงกินอาหารเย็นด้วยกัน

เมื่อชงชาเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนก็นำสมุดออกมาพลิกอ่าน

โฉวสือชีรายงานไปด้วยว่า “เงินจำนวนนั้นถูกส่งไปยังเมืองแห่งภูตผีแล้ว”