ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1448

ซีกุ้ยเฟยชะงักไป

จากนั้นก็รู้สึกตัว หันไปเห็นว่าลั่วชิงยวนกำลังมองขนมถ้วยนั้น

“สิ่งนี้… มีปัญหาอะไรหรือ?”

ลั่วชิงยวนยกถ้วยนั้นขึ้นดม มีกลิ่นสมุนไพรเจือปนกับกลิ่นน้ำเชื่อม

แฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวจาง ๆ

ลั่วชิงยวนถามว่า “กุ้ยเฟย สิ่งนี้เสวยแล้วมีกลิ่นคาวมากหรือไม่เพคะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็ชะงักไป แล้วตอบว่า “มีเพียงเล็กน้อย แต่ก็มิได้รบกวนนัก อย่างน้อยรสชาติก็ดีอยู่”

“เจ้าลองชิมดูหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนกลับส่ายหน้า “สิ่งนี้มีบางอย่างผิดปกติเพคะ”

“วัตถุดิบข้างในมิได้มีเพียงปลา เต้าหู้และสมุนไพรเท่านั้น”

นางหยิบตะเกียบจิ้มลงไป ปรากฏว่ามีกลิ่นคาวเลือดโชยมา

มิใช่เพียงปนเปื้อนเท่านั้น แต่สิ่งนี้มีปัญหาในตัวมันเอง

ซีกุ้ยเฟยตกใจเมื่อได้ยิน “สิ่งนี้จะมีปัญหาได้อย่างไร? ข้ากินมาหลายปีแล้ว”

“นี่เป็นขนมที่ข้ากินมาตั้งแต่ย้ายเข้ามายังพระตำหนักชีอู๋ เป็นฝีมือของพ่อครัวหลวงที่องค์จักรพรรดิโปรดให้ทำถวายข้าแต่เพียงผู้เดียวในวัง”

“จะมีปัญหาได้อย่างไร?”

ซีกุ้ยเฟยมิเคยสงสัยเรื่องอาหารจานนี้เลย

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “พ่อครัวหลวงหรือเพคะ? องค์จักรพรรดิโปรดให้ท่านเสวยขนมนี้หรือเพคะ?”

ซีกุ้ยเฟยกลับส่ายหน้า แล้วตอบว่า “เป็นเพราะการเสวยพระกระยาหารร่วมกันครั้งหนึ่ง มีขนมนี้ขึ้นโต๊ะพอดี ข้าโปรดปราน องค์จักรพรรดิจึงประทานขนมนี้แก่ข้า”

“มิได้โปรดให้ผู้อื่นทำอีกเลย”

กล่าวได้ว่าขนมนี้เป็นสัญลักษณ์แห่งความโปรดปรานอันเป็นเอกลักษณ์ในบรรดาหกตำหนัก

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “หม่อมฉันขอพบพ่อครัวผู้นั้นได้หรือไม่เพคะ?”

“หม่อมฉันจะมิแสดงตัว จะแอบสังเกตการณ์เขา”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็พยักหน้า

จากนั้นลั่วชิงยวนก็หลบอยู่หลังฉากกั้น

รอจนกระทั่งแม่นมเฉาพาพ่อครัวใหญ่ผางเข้ามา