เมื่อสิ้นคำกล่าวของนาง เจ้าเมืองก็ลุกขึ้นยืนทันที
“อวี๋ตันเฟิ่ง? ท่านรู้จักนางหรือเคยพบนางมาก่อนหรือ?”
น้ำเสียงของเจ้าเมืองร้อนรนขึ้น
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ลั่วชิงยวนก็คาดเดาได้ว่าเขาคงเป็นญาติของอวี๋ตันเฟิ่ง
จึงถามว่า “ท่านคือ…”
“ข้าคือพี่ชายของนาง อวี๋หง!”
เจ้าเมืองถามด้วยความกังวล “แม่นาง ท่านเคยพบนางใช่หรือไม่? บัดนี้นางอยู่ที่ใด? ท่านมีเบาะแสหรือไม่?”
ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินน้ำเสียงร้อนรนของอวี๋หง ก็ทราบว่าพวกเขามิเคยละทิ้งการตามหาอวี๋ตันเฟิ่ง
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “มีเบาะแส แต่ว่านางมิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้ว”
เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
รู้สึกมิอยากจะเชื่อ
ลั่วชิงยวนหยิบจดหมายที่นำมาด้วยก่อนหน้านี้ออกมา “แต่นางมิได้ลืมเลือนครอบครัว ทั้งยังมิได้จงใจมิติดต่อท่าน”
“นี่คือจดหมายที่นางเขียน”
อวี๋หงรับจดหมายมาเปิดอ่าน เมื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย มือก็สั่นเทา
กำกระดาษจดหมายแน่น
“ในเมื่อนางยังระลึกถึงพวกข้า เหตุใดจึงมิเคยกลับมาเยี่ยมสักครั้ง?”
“เรื่องนี้… กล่าวไปก็ยาว” ลั่วชิงยวนถอนหายใจ
เดิมทีตั้งใจจะค่อย ๆ บอกความจริงแก่อวี๋หง
ทันใดนั้นเอง ภายนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น
จากนั้นก็มีสตรีผู้หนึ่งที่แต่งกายเรียบง่ายแต่สง่างามเดินเข้ามา เมื่อเห็นลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านมีแขกหรือเจ้าคะ?”
“ใช่แล้ว แม่นางผู้นี้ได้นำข่าวคราวของน้องสาวข้ามาให้”
เมื่ออวี๋หงอ่านจดหมายจบก็เก็บใส่ซองทีละฉบับ
เขากล่าวว่า “จดหมายเหล่านี้ ข้าต้องให้ท่านพ่อท่านแม่ของข้าอ่าน”
ขณะที่กำลังจะเดินไป ก็หันกลับมามองลั่วชิงยวน แล้วกล่าวว่า “แม่นาง ข้ายังมีรายละเอียดที่อยากจะถามท่านอีกเล็กน้อย มิทราบว่าท่านจะพักอยู่ที่นี่สักพักได้หรือไม่?”
“เพื่อเป็นการขอบคุณท่านด้วย”
ตามหามาหลายสิบปี มิได้ข่าวคราวของอวี๋ตันเฟิ่งแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...