ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1466

“นางยังหลอกข้าด้วย! สารเลว!”

เกาเหมียวเหมี่ยวโกรธจัด พุ่งตรงเข้ามาพลางเงื้อมือหมายจะตบหน้าลั่วชิงยวน

ทว่ามือของเกาเหมียวเหมี่ยวยังมิทันต้องกายก็ถูกเฉินชีคว้าจับไว้แน่น

เฉินชีหันไปมองเกาเหมียวเหมี่ยวด้วยสายตาดุดัน แล้วใช้หลังมือตบนางอย่างแรง

“ธุระอะไรของเจ้า หลีกไป!”

เฉินชีพูดด้วยน้ำเสียงดุร้าย ในดวงตาแดงก่ำแฝงไว้ด้วยจิตสังหาร

เกาเหมียวเหมี่ยวยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ มองเขาด้วยมิอยากจะเชื่อ “ท่านตบข้ารึ?”

หลังจากพูดเช่นนั้น เกาเหมียวเหมี่ยวก็ตบเฉินชีกลับอย่างแรงเช่นกัน

นางโกรธยิ่งนัก

“ลั่วชิงยวนตบหน้าท่านต่อหน้าธารกำนัล ทำให้ท่านอับอาย ข้าช่วยท่านแก้แค้น แต่ท่านกลับตบข้ารึ?”

“เฉินชี ท่านชอบสตรีเช่นนี้หรือ! ต่ำช้าเสียไม่มี!”

เมื่อคืนนางถูกหลอกลวงให้เสียเงินทองไปมากมาย ทั้งหมดเป็นเพราะถูกลั่วชิงยวนหลอกลวง นางโกรธจนแทบสิ้นสติ

แต่เฉินชีผู้นี้กลับเข้าข้างลั่วชิงยวน!

ยิ่งทำให้นางโกรธแค้นจนแทบจะเป็นลม

ดวงตาของเฉินชีแดงก่ำ แววตาประหนึ่งสัตว์ร้ายกระหายเลือดทำให้คนที่เห็นจวนต้องขนลุก

ในชั่วขณะนั้น ลั่วชิงยวนเห็นความบ้าคลั่งไร้สติในดวงตาของเฉินชี

เป็นจริงดังคาด ในวินาทีต่อมาเฉินชีบีบคอเกาเหมียวเหมี่ยวอย่างแรง

เขาจ้องมองเกาเหมียวเหมี่ยวด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยจิตสังหารขณะพูดว่า “ข้าบอกให้เจ้าหลีกไป!”

“นี่มิใช่กงการของเจ้า!”

กล่าวจบเฉินชีก็เหวี่ยงเกาเหมียวเหมี่ยวออกไปอย่างแรง

ภาพนั้นทำให้ผู้คนโดยรอบตื่นตระหนก

ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าเฉินชีจะคลุ้มคลั่งจนฆ่าทุกคนที่นี่หรือไม่

จากนั้นเฉินชีก็หันหน้ากลับมาจ้องลั่วชิงยวน

คนใบ้เตรียมจะมายืนขวางหน้าลั่วชิงยวนโดยสัญชาตญาณ เพราะแววตาของเฉินชีในเวลานี้น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

แต่ลั่วชิงยวนกลับมิหวาดหวั่น ผลักคนใบ้ออกไปทันที