อวี๋หงมีท่าทีฮึกเหิมยิ่งนัก
เกาเหมียวเหมี่ยวกำแส้แน่น สายตาที่จ้องลั่วชิงยวนเขม็งเต็มไปด้วยกลิ่นกายสังหาร
“ลั่วชิงยวน หากเจ้าเก่งจริงก็จงหลบซ่อนอยู่ที่นี่ตลอดกาลเถอะ!”
หลังจากพูดอย่างนั้น นางก็สะบัดหน้าเดินออกไปด้วยความขุ่นเคือง
เมื่อเกาเหมียวเหมี่ยวจากไปแล้ว ลั่วชิงยวนก็หันไปมองอวี๋หง “ขอบคุณท่านเจ้าเมือง”
“เพียงแต่ ทำเช่นนี้จะนำความวุ่นวายมาสู่ท่านหรือไม่?”
อวี๋หงกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ตลาดมืดมีกฎเกณฑ์ ในเมื่อสามารถดำรงอยู่มาได้ยาวนานในใต้หล้านี้ กฎเกณฑ์เหล่านี้ย่อมมีประโยชน์”
“แม่นางลั่วโปรดวางใจเถิด”
“ข้าเห็นว่าองค์หญิงองค์นั้นมีจิตอาฆาตแค้นท่านยิ่งนัก หากท่านลงจากเขาในตอนนี้ เกรงว่าพระนางจะซุ่มรออยู่เชิงเขา”
“พักอยู่ที่นี่สักระยะ รอจนโทสะของพระนางคลายลงเสียก่อน แล้วค่อยลงจากเขาไปดีหรือไม่?”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ก็ดี เช่นนั้นคงต้องรบกวนท่านเจ้าเมืองอีกหลายวัน”
“พอดีข้าเห็นว่าอาการป่วยของผู้อาวุโสทั้งสองท่านค่อนข้างหนัก ข้าจะลองรักษาดู เผื่ออาการจะดีขึ้นบ้าง”
อวี๋หงกล่าวด้วยความยินดีว่า “เช่นนั้นก็ดียิ่ง!”
จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับไปกับอวี๋หง
ในตรอกซอยมืดมิด เวินซินถงกำลังยืนจ้องมองเหตุการณ์นั้นอย่างเงียบเชียบ
ดวงตาฉายแววเย็นชาเล็กน้อย
โชคดีที่คราวนี้มีเกาเหมียวเหมี่ยว มิเช่นนั้นนางเกือบจะตกหลุมพรางแล้ว นางเตรียมเงินไว้ถึงสองแสนตำลึงทีเดียว
หากเมื่อคืนวู่วามลงมือไป ก็คงเสียเงินให้ลั่วชิงยวนเปล่า ๆ เข้าแล้ว!
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ในใจนางก็ยิ่งโกรธแค้น
เหตุใดสตรีผู้นี้จึงไปตีสนิทกับพวกตลาดมืดได้อีก!
......
เมื่อกลับถึงที่พัก โหยวหัวหนิงกำลังรอพวกเขาอยู่หน้าประตู
นางถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดกระไรขึ้น? มิเป็นอะไรใช่หรือไม่?”
อวี๋หงถอดหน้ากากออกแล้วโอบไหล่ภรรยาเดินเข้าไปข้างในพลางปลอบประโลมว่า “มิเป็นอะไร เจ้าจะตื่นตระหนกไปไย”
โหยวหัวหนิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “มิเป็นอะไรก็ดีแล้วเจ้าค่ะ”
เมื่อเห็นท่าทีตื่นตระหนกของโหยวหัวหนิงเช่นนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...