“มิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้วหรือ?”
โหยวหัวหนิงพยักหน้า “บิดามารดาข้าจากไปตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัย ข้าเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของพี่ชายข้า”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบ
พี่ชายหรือ?
“แล้วพี่ชายท่านเล่า?” ลั่วชิงยวนถามอีก
โหยวหัวหนิงกล่าวช้า ๆ “พวกเราหนีออกมาจากสถานที่อันตรายแห่งหนึ่ง ไร้ซึ่งทรัพย์สินเงินทอง ในปีเหล่านั้นพวกเรายากจนยิ่งนัก หมั่นโถวเพียงก้อนเดียวต้องแบ่งกินสามมื้อ”
“พี่ชายมักต้องต่อสู้กับคนอื่นและขโมยของบ่อย ๆ”
“ใช้เวลาหลายปี สถานการณ์ของพวกเราจึงดีขึ้น มีชีวิตที่มั่นคงขึ้นทีละน้อย”
“พี่ชายจะไปขุดค้นสมบัติจากสุสาน แล้วนำมาขายที่ตลาดมืด”
“ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงได้มายังตลาดมืด”
“แต่ต่อมา เขาก็จากไป”
“จากไปอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นก็มิเคยมีข่าวคราวอีก ข้าเองก็มิรู้ว่าเขาไปที่ใด”
“เพียงแต่หลายปีมานี้มิปรากฏตัว ข้าจึงคิดว่าเขาตายไปแล้ว”
เมื่อฟังจบ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย
แต่เมื่อคิดใคร่ครวญก็สามารถเชื่อมโยงกับโหยวจิ้งเฉิงได้
พวกเขาอาจจะหนีออกมาจากหุบเขาทาส แล้วมายังตลาดมืด เพราะยากจน โหยวจิ้งเฉิงจึงหมายปองอวี๋ตันเฟิ่ง
จากนั้นอวี๋ตันเฟิ่งก็จากบ้านไปสร้างเมืองแห่งภูตผี
โหยวจิ้งเฉิงจึงไปยังเมืองแห่งภูตผี แล้วหายไปจากสายตาของโหยวหัวหนิง
เพียงแต่นางมิอาจแน่ใจได้ว่า โหยวหัวหนิงมิได้ล่วงรู้ถึงอุบายของโหยวจิ้งเฉิงจริง ๆ
มิเช่นนั้นเหตุใดจึงบังเอิญถึงเพียงนี้ที่นางเองก็มาแต่งงานกับคนสกุลอวี๋ด้วย
“หายตัวไปแล้วหรือ? เช่นนั้นก็มิแตกต่างจากอวี๋ตันเฟิ่งหรือ?” ลั่วชิงยวนแสร้งทำเป็นประหลาดใจ
หมายจะดูปฏิกิริยาของโหยวหัวหนิงเมื่อได้ยินคำนี้
โหยวหัวหนิงกลับพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ “ก็ถือว่าเป็นเช่นนั้น”
“แต่อย่างน้อยอวี๋ตันเฟิ่งก็ยังทิ้งจดหมายไว้ให้ท่านพ่อท่านแม่ก่อนจากไป แต่พี่ชายข้ากลับหายตัวไปโดยมิบอกกล่าว”
“ข้าเองมิรู้ว่าจะไปตามหาเขาที่ใด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...