ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1468

“มิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้วหรือ?”

โหยวหัวหนิงพยักหน้า “บิดามารดาข้าจากไปตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัย ข้าเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของพี่ชายข้า”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบ

พี่ชายหรือ?

“แล้วพี่ชายท่านเล่า?” ลั่วชิงยวนถามอีก

โหยวหัวหนิงกล่าวช้า ๆ “พวกเราหนีออกมาจากสถานที่อันตรายแห่งหนึ่ง ไร้ซึ่งทรัพย์สินเงินทอง ในปีเหล่านั้นพวกเรายากจนยิ่งนัก หมั่นโถวเพียงก้อนเดียวต้องแบ่งกินสามมื้อ”

“พี่ชายมักต้องต่อสู้กับคนอื่นและขโมยของบ่อย ๆ”

“ใช้เวลาหลายปี สถานการณ์ของพวกเราจึงดีขึ้น มีชีวิตที่มั่นคงขึ้นทีละน้อย”

“พี่ชายจะไปขุดค้นสมบัติจากสุสาน แล้วนำมาขายที่ตลาดมืด”

“ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงได้มายังตลาดมืด”

“แต่ต่อมา เขาก็จากไป”

“จากไปอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นก็มิเคยมีข่าวคราวอีก ข้าเองก็มิรู้ว่าเขาไปที่ใด”

“เพียงแต่หลายปีมานี้มิปรากฏตัว ข้าจึงคิดว่าเขาตายไปแล้ว”

เมื่อฟังจบ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย

แต่เมื่อคิดใคร่ครวญก็สามารถเชื่อมโยงกับโหยวจิ้งเฉิงได้

พวกเขาอาจจะหนีออกมาจากหุบเขาทาส แล้วมายังตลาดมืด เพราะยากจน โหยวจิ้งเฉิงจึงหมายปองอวี๋ตันเฟิ่ง

จากนั้นอวี๋ตันเฟิ่งก็จากบ้านไปสร้างเมืองแห่งภูตผี

โหยวจิ้งเฉิงจึงไปยังเมืองแห่งภูตผี แล้วหายไปจากสายตาของโหยวหัวหนิง

เพียงแต่นางมิอาจแน่ใจได้ว่า โหยวหัวหนิงมิได้ล่วงรู้ถึงอุบายของโหยวจิ้งเฉิงจริง ๆ

มิเช่นนั้นเหตุใดจึงบังเอิญถึงเพียงนี้ที่นางเองก็มาแต่งงานกับคนสกุลอวี๋ด้วย

“หายตัวไปแล้วหรือ? เช่นนั้นก็มิแตกต่างจากอวี๋ตันเฟิ่งหรือ?” ลั่วชิงยวนแสร้งทำเป็นประหลาดใจ

หมายจะดูปฏิกิริยาของโหยวหัวหนิงเมื่อได้ยินคำนี้

โหยวหัวหนิงกลับพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ “ก็ถือว่าเป็นเช่นนั้น”

“แต่อย่างน้อยอวี๋ตันเฟิ่งก็ยังทิ้งจดหมายไว้ให้ท่านพ่อท่านแม่ก่อนจากไป แต่พี่ชายข้ากลับหายตัวไปโดยมิบอกกล่าว”

“ข้าเองมิรู้ว่าจะไปตามหาเขาที่ใด”