ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1472

มิได้พูดพร่ำทำเพลงก็เข้ามาจับตัวลั่วชิงยวนดึงขึ้นมา

เชือกหนังวัวถูกนำมามัดไว้รอบตัวลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนดิ้นรน สายตามองไปยังอวี๋หงในลานบ้าน “ท่านเจ้าเมือง นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

อวี๋หงยืนไพล่หลังด้วยสีหน้าเย็นชา จ้องมองนางด้วยสายตาเย็นเยียบ

“เจ้ายังกล้าถามข้าอีกหรือ?”

“ในเมื่อกล้าลักพาตัวภรรยาข้าไป เจ้าก็มิควรกลับมาอีก เจ้าคิดว่าไม่มีใครรู้ถึงสิ่งที่เจ้าทำรึ!”

คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิงยวนงุนงง

“ท่านเจ้าเมือง โปรดกล่าวให้ชัดเจน ข้าทำสิ่งใด? เหตุใดจึงเป็นข้าที่ลักพาตัวฮูหยิน?”

“หรือว่าฮูหยินบอกเช่นนั้น?”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว

อวี๋หงมิได้ตอบ

จากนั้นก็เห็นคนใบ้และโฉวสือชีถูกจับมัดแล้วลากตัวออกมาด้วย

“จับพวกมันทั้งสามไปขังไว้ในห้องเก็บฟืน! เฝ้าดูอย่างเข้มงวด!”

จากนั้นพวกลั่วชิงยวนก็ถูกลากเข้าไปในห้องเก็บฟืน

ทั้งสามถูกจับมัดวางไว้คนละมุม

มิอาจเข้าใกล้กันได้

จากนั้นอวี๋หงก็ค่อย ๆ เดินเข้ามามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเย็นชา

“ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย จงตอบมาโดยดีว่าเจ้าสังหารน้องสาวข้าอย่างไร”

“มิเช่นนั้นข้าจะฉีกร่างเจ้าเป็นชิ้น ๆ เสียเดี๋ยวนี้”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบ เหตุใดจึงโยงไปถึงการสังหารอวี๋ตันเฟิ่งอีกเล่า?

นางรีบแก้ตัว “ท่านเจ้าเมือง ท่านคงเข้าใจผิดกระมัง? อวี๋ตันเฟิ่งมิได้ถูกข้าสังหาร!”

อวี๋หงมีสีหน้าโกรธเคือง จากนั้นก็กวักมือเรียกผู้คุ้มกันสองคนเข้ามา ก่อนจะเปิดหีบที่ถือมา

“นี่คือสิ่งที่เจ้าเอาไปขายในการประมูลทองคำใช่หรือไม่?”

“สิ่งของเหล่านี้ล้วนเป็นของตระกูลข้า!”

อวี๋หงกล่าวด้วยโทสะที่มิอาจปิดบัง “นี่ล้วนเป็นสิ่งที่น้องสาวข้านำติดตัวไปก่อนตาย!”

“มิแปลกใจเลยที่ข้าถามเจ้าว่าน้องสาวข้าตายได้อย่างไร แต่เจ้าปิดบังมาตลอด นั่นก็เพราะน้องสาวข้าตายด้วยน้ำมือของเจ้า!”

“เจ้ายังกล้าหลอกลวงมาถึงบ้านพวกข้า!”

“คิดหมายปองทรัพย์สินของตระกูลอวี๋ใช่หรือไม่!”