ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1473

คนใบ้ชะงักไป

ลั่วชิงยวนเองก็ชะงักไปเช่นกัน

“เจ้าแกะเชือกอย่างนี้ได้หรือ?” ลั่วชิงยวนสงสัย

โฉวสือชียกยิ้ม “อย่าลืมว่าข้าหาเลี้ยงชีพด้วยงานอะไร”

คนใบ้จึงพยายามขยับตัวสุดกำลัง พยายามให้เชือกที่อยู่ด้านหลังเผยออกมาให้โฉวสือชีเห็น

หลังจากที่โฉวสือชีเกี่ยวปมเชือกได้แล้วก็เริ่มออกแรงนิ้วเท้า

ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความตกตะลึง ขณะที่เขากำลังค่อย ๆ ใช้เท้าแกะเชือกออก

ลั่วชิงยวนเองก็เพิ่งเคยเห็นเช่นกัน เป็นครั้งแรกที่เห็นคนใช้นิ้วเท้าคล่องแคล่วถึงเพียงนี้ สามารถใช้แทนนิ้วมือได้เลยทีเดียว

ทันใดนั้นลั่วชิงยวนก็จับเสียงฝีเท้าได้อย่างรวดเร็ว

นางรีบสั่งให้โฉวสือชีหยุด

“มีคนมาแล้ว ซ่อนรองเท้าถุงเท้าให้ดี!”

โฉวสือชีรีบดึงเท้ากลับ เก็บรองเท้าถุงเท้าไว้ข้าง ๆ แล้วนั่งขัดสมาธิทับไว้

ครู่หนึ่ง ประตูก็เปิดออก

เปิดอย่างเงียบเชียบ

เมื่อเห็นคนที่เข้ามา ลั่วชิงยวนก็ตกใจ

ปรากฏว่าเป็นท่านพ่ออวี๋

ท่านพ่ออวี๋ค่อย ๆ เดินเข้ามาย่อตัวลงข้างลั่วชิงยวน แล้วถามว่า “เด็กน้อย เจ้าจงบอกความจริงแก่ข้า การตายของอวี๋ตันเฟิ่งเกี่ยวข้องกับเจ้าหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างหนักแน่น “หามิได้! มิเกี่ยวข้องกับข้าแม้แต่น้อย!”

ท่านพ่ออวี๋ถอนหายใจ “ในเมื่อเจ้าบอกว่าไม่ ข้าก็จะเชื่อ!”

“เจ้าช่วยรักษาโรคให้ข้าด้วยความตั้งใจเช่นนี้ย่อมแสดงว่าเจ้าเป็นเด็กสาวจิตใจดี ข้ารู้สึกได้”

“คราวนี้คงต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเป็นแน่”

“ข้าจะปล่อยเจ้าเอง พวกเจ้าหาโอกาสหนีไปเถิด”

ท่านพ่ออวี๋รู้สึกจนปัญญาเช่นกัน เขาเคยเตือนอวี๋หงแล้ว แต่กลับมิฟัง

จากนั้นเขาก็รีบเข้ามาแกะเชือกให้ลั่วชิงยวน

แต่ในเวลานั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากภายนอกอีก

จากนั้นโหยวหัวหนิงก็เดินเข้ามา “ท่านพ่อ ท่านทำอะไร!”

“เหตุใดท่านจึงมาอยู่ที่นี่”