ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1476

เมื่อภายนอกเงียบสงบลง คนใบ้จึงคลายเชือกแล้วลุกขึ้น และรีบเข้าไปแกะเชือกที่มัดลั่วชิงยวนออก

จากนั้นก็แกะเชือกของโฉวสือชี

ทั้งสามหมอบต่ำฟังเสียงฝีเท้าที่ยังคงเดินไปมาอยู่ภายนอก

เมื่อมองลอดร่องประตูออกไปก็เห็นว่ามีคนอยู่ค่อนข้างมากมาย

โฉวสือชีรีบรวบแขนเสื้อขึ้น หมายจะกระโจนออกไปเสียเดี๋ยวนั้น

แต่ลั่วชิงยวนกลับดึงเขาไว้ ก่อนจะหยิบขวดยามาแล้วคุกเข่าลงนำปากขวดไปที่ร่องประตู และเป่าเบา ๆ

ผงยาปลิวออกไปตามลมราตรี

รออยู่ครู่หนึ่ง คนที่อยู่ติดด้านนอกประตูก็ล้มลงก่อน

คนอื่น ๆ รีบกรูเข้าไปดู “เกิดกระไรขึ้น?”

และแล้วก็ทยอยกันล้มลงทีละคน

เมื่อคนล้มลงหมดแล้ว ทั้งสามก็หยิบกริชงัดกลอนประตู เปิดประตูแล้วเดินออกไป

“ไป”

ลั่วชิงยวนพาทั้งสองรีบออกจากห้องเก็บฟืน

เดิมทีคิดจะเข้าไปในเรือนชั้นใน แต่กลับพบว่ามีผู้คุ้มกันตรวจตรามากมาย กระทั่งบนหลังคาก็มีคนเฝ้าอยู่

พวกเขาทำได้เพียงหลบซ่อน หลีกเลี่ยงผู้คุ้มกันที่กำลังเดินตรวจตราไปมา

โฉวสือชีถามว่า “พวกเราจะออกไปเลยหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “ไปหาโหยวหัวหนิงก่อน นางกำลังมีปัญหา”

......

ภายใต้ความมืดมิด เวินซินถงค่อย ๆ ย่องออกจากห้องพักพร้อมกำกริชในมือแน่น

คืนนี้นางต้องสังหารลั่วชิงยวนให้ได้!

มิเช่นนั้น หากรอจนกระทั่งวันพรุ่งที่เจ้าเมืองพาลั่วชิงยวนไปยังเมืองแห่งภูตผีแล้วก็คงจะสายเกินไป

เมื่อไปถึงเมืองแห่งภูตผี เจ้าเมืองก็จะรู้ความจริง

คำพูดของนางก็คงจะหลอกลวงเจ้าเมืองมิได้อีกต่อไป

รอถึงวันพรุ่งก็คงไม่มีโอกาสสังหารลั่วชิงยวนแล้ว!

นางถือกริชมุ่งหน้าไปยังห้องเก็บฟืน

แต่เมื่อเดินผ่านเรือนหลังหนึ่งก็พลันได้ยินเสียงฉีกทึ้ง