ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 148

ก่อนที่แม่นมเติ้งจะทันพูดจบ ความกระวนกระวายร้อนใจของนางก็ทำให้ลั่วชิงยวนมีลางสังหรณ์ไม่ดี นางจึงรุดออกจากห้องไป

ที่เรือนของฟู่เฉินหวนนั้นมีองครักษ์เฝ้าอยู่มากมาย และมีคนโดนโยนออกมาจากห้องคนแล้วคนเล่า เสียงการต่อสู้ในห้องผสานกับเสียงร้องไห้อย่างหวาดกลัวของสตรี

เมื่อลั่วชิงยวนมาถึง เซียวชูก็โดนฟู่เฉินหวนเตะออกมาพอดี

เขาลอยลงกระแทกพื้นอย่างแรง

“พระชายา ท่านเข้าไปไม่ได้นะขอรับ” ซูโหยวรีบหยุดลั่วชิงยวนไว้ทันที ตอนนี้ท่านอ๋องนั้นอันตรายมาก เขาจึงไม่กล้าจะให้ลั่วชิงยวนเข้าไปใกล้

“ถอยไปให้พ้น” ลั่วชิงยวนนิ่วหน้า ก่อนผลักซูโหยวให้พ้นทางแล้วพุ่งเข้าไปในห้อง

“พระชายา” เมื่อซูโหยวกำลังจะตามทัน ลั่วชิงยวนก็ชิงปิดประตูและลั่นดาลไว้ก่อน

ตอนนั้นเองกลิ่นอายชั่วร้ายของฟู่เฉินหวนแผ่ผ่านดวงตาของเขา และมีรังสีมารสีแดงก่ำอยู่ระหว่างคิ้วทั้งสอง

เขานั้นเกือบจะคลุ้มคลั่งเสียสติแล้ว แววตาเขาขุ่นมัวพร้อมแผ่กลิ่นอายสังหารออกมารอบกาย

เมื่อฟู่เฉินหวนเห็นนาง เขาก็พุ่งเข้าใส่นางทันทีโดยไม่ลังเล

ลั่วชิงยวนนั้นเตรียมตัวไว้แล้ว นางหลบทันทีพร้อมมีเข็มเงินอยู่ในมือ นางเอาเข็มนั้นปักเจ้าที่ด้านหลังคอของฟู่เฉินหวน

หลังจากโดนเข็มเงินเข้าไป ฟู่เฉินหวนก็หยุดชะงักและล้มลงกับพื้น

ลั่วชิงยวนรู้สึกโล่งใจ นางนั้นมิอาจต่อกรกับฟู่เฉินหวนได้ โดยเฉพาะตอนที่เขาคลุ้มคลั่งเช่นนี้

ตอนนั้นเองที่นางเห็นลั่วเยวี่ยอิงผมเผ้ายุ่งเหยิงซุกตัวซ่อนอยู่ตรงมุมห้องพลางร้องไห้ แขนเสื้อของนางฉีกขาดบ่งบอกให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้

ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจราวกับว่ามีคนทำผิดต่อนาง และทำให้นางต้องโศกเศร้าหนักหนา

ลั่วชิงยวนปรายตามองเล็กน้อย คราแรกนางต้องการจะเปิดประตูและให้ซูโหยวกับคนอื่น ๆ เข้ามาเพื่อพาท่านอ๋องไปนอนที่เตียง

แต่จากหางตานางมองเห็นถุงสีคราม

ดวงตานางก็พลันเป็นประกายวาบ

ที่อยู่บนพื้นนั่นคือตราของมารดานาง นั่นมันถุงหอมที่ลั่วเยวี่ยอิงแอบเก็บซ่อนเอาไว้สินะ?

แน่นอนว่า นางต้องไม่พลาดจะคว้าโอกาสอันดีนี้ไว้แน่