ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1488

โฉวสือชีกล่าวจบก็เหาะตัวเบาจากไป

หลังจากวิ่งไล่ตามไปสองตรอกแล้ว โฉวสือชีจึงตามหมอผีสวมหน้ากากผู้นั้นทัน เพียงสองสามกระบวนท่าก็สามารถควบคุมอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย แล้วกดร่างอีกฝ่ายติดกำแพง

“เงินอยู่ที่ใด?”

“บังอาจมาขโมยของเจ้านายข้า ถือว่าซวยแล้ว!”

โฉวสือชีกล่าวพลางลงมือล้วงหาถุงเงินทันที

“เดี๋ยว ๆ อย่า อย่าคลำมั่ว!”

ทว่าในขณะที่กล่าวคำนั้น มือของโฉวสือชีกลับคลำไปถูกหน้าอกของอีกฝ่ายพอดี เขาตกใจรีบชักมือกลับ

คนผู้นั้นหันหลังให้ สวมชุดหมอผีหลวมโคร่งและสวมหน้ากาก โฉวสือชีจึงมิได้สังเกตว่าแท้จริงแล้วเป็นสตรี

โฉวสือชีรีบจับไหล่ผู้นั้นพลิกตัวกลับ คว้าหน้ากากเปิดออกในทันที

หน้ากากหลุดร่วงพร้อมปิ่นปักผม ใบหน้างามหมดจดปรากฏแก่สายตาโฉวสือชี

ผมดำสยายลง

โฉวสือชีมองด้วยสีหน้าตะลึงงัน

หญิงสาวเห็นสายตาเขาแล้วก็มิอาจกลั้นยิ้ม “ท่านพี่ เหตุใดท่านถึงจับข้า?”

“เอาถุงเงินมา!” โฉวสือชีได้สติแล้วยื่นมือไปตรงหน้านาง

หญิงสาวกลับมองเขาอย่างมิเข้าใจ “ถุงเงินกระไร? ข้าไม่มีเงิน”

“ท่านพี่คงจำคนผิดแล้วกระมัง?”

เสียงหวานใสของหญิงสาวเรียกเขาว่าท่านพี่คำแล้วคำเล่า ทำเอาโฉวสือชีเริ่มสับสน

“เจ้ามิได้ขโมยหรอกรึ? แล้วเหตุใดเจ้าถึงวิ่งหนี?”

หญิงสาวมองเขาด้วยสีหน้าตกใจ “ท่านวิ่งตามข้า ข้าจะมิวิ่งได้อย่างไร? ข้ายังคิดว่าเป็นพวกคนร้ายเสียอีก”

โฉวสือชีขมวดคิ้ว หวนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้น คนที่สวมชุดเหมือนกันมีมากมาย เขาจำได้เพียงรูปร่าง หรือว่าจำผิดคน?

เขารีบออกวิ่งไล่ตามเกินไป

หญิงสาวที่อยู่ข้างหลังอดมิได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ

หลังจากโฉวสือชีวิ่งออกจากตรอกก็ขมวดคิ้ว เพราะพลันตระหนักได้บางสิ่ง เขาเชื่อคำพูดนางง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็รู้สึกตัวแล้วหันหลังกลับวิ่งตามไป

ส่วนหญิงสาวก็ฉวยโอกาสวิ่งหนีไปแล้ว