ถนนหนทางประดับประดาด้วยโคมไฟหลากสี สว่างไสวครึกครื้น ลั่วชิงยวนได้กลิ่นหอมประหลาดลอยมาเตะจมูก นางเดินตามหาทั่วทั้งถนนจึงมาพบในตรอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
เพียงแต่โรงสุราในตรอกนั้นกลับมีผู้คนต่อแถวยาวเหยียด
ลั่วชิงยวนเขย่งเท้าชะโงกมองแถวยาวเหยียดเบื้องหน้า แล้วก็อดมิได้ที่จะถามคนข้างหน้า “สุราที่นี่เลื่องชื่อมากหรือ? เหตุใดจึงมีคนมาซื้อมากมายถึงเพียงนี้”
ถึงแม้นางจะได้กลิ่นสุรา แต่ความคึกคักของโรงสุราแห่งนี้กลับทำให้นางประหลาดใจ
คนเบื้องหน้าหัวเราะแล้วกล่าวว่า “สิ่งที่ขายที่นี่มิใช่สุราธรรมดา แต่เป็นสุราแห่งวันเพ็ญเดือนเจ็ด”
“กล่าวกันว่า จอกหนึ่งส่งวิญญาณสหายเก่าเข้าฝัน สองจอกสื่อถึงหล้าวิญญาณ สามจอกสามารถพบพานคนที่คิดถึงได้อีกครั้ง”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจ “แล้วมันศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นจริงหรือ?”
อีกฝ่ายหัวเราะ “ศักดิ์สิทธิ์หรือมิศักดิ์สิทธิ์ คนเราก็อยากจะมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ”
“หากมิศักดิ์สิทธิ์ ก็อาจจะเป็นเพราะคนที่เจ้าอยากพบมิอยากมาพบเจ้า”
ลั่วชิงยวนใจหายวูบ
ความรู้สึกเศร้าโศกพลันถาโถมเข้ามา
ภาพฟู่เฉินหวนครั้นสิ้นชีพผุดขึ้นในห้วงความคิด
นางเจ็บแปลบในอก
นางหันไปมองคนใบ้ “อาถู่ ข้าอยากต่อแถวซื้อสุรา หากเจ้ามิอยากรอก็ไปเดินเล่นในตลาดก่อนก็ได้”
คนใบ้กลับส่ายหน้า มิได้จากไป
เขาอยู่ต่อแถวเป็นเพื่อนกับนาง
แถวยาวเหยียดทำให้ต้องรอคอยนานมาก แต่ถนนสายนี้กลับเงียบสงัดราวกับทุกคนที่ต่อแถวต่างมีจิตใจหนักอึ้ง
บางทีอาจเป็นเพราะความคิดถึงคนในใจนั้นหนักอึ้งเกินไป
หลังจากรอคอยมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ถึงหน้าโรงสุรา
ที่นี่ขายสุราเพียงชนิดเดียว สุราทั้งหมดบรรจุในเหยือกและขายทีละเหยือก
ลั่วชิงยวนซื้อมาเหยือกหนึ่ง
นางถามคนใบ้ว่าจะซื้อหรือไม่ คนใบ้ครุ่นคิดแล้วส่ายหน้า
แต่ลั่วชิงยวนกลับหยิบมาอีกเหยือก
หลังจากเดินออกจากตรอก ลั่วชิงยวนก็ไปยังเนินเขาในป่าแห่งหนึ่ง นางเงยหน้ามองแสงจันทร์แล้วรินสุราสามจอกลงบนพื้น
“เห็นแก่ความผูกพันในอดีต วันนี้ข้ายังคงคารวะท่านจอกหนึ่ง แต่… ท่านมิจำเป็นต้องเข้ามาในความฝันของข้า”
“ข้าคิดว่าท่านก็คงมิอยากพบข้าเช่นกัน”
ลั่วชิงยวนเผยรอยยิ้มจาง รอยยิ้มแฝงความขมขื่น จากนั้นก็ยกเหยือกสุราขึ้นดื่มอึกหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...