ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1495

โฉวสือชีกล่าวว่า “ข้าสืบประวัติฉีอวี้มาแล้ว คนในตลาดมืดที่รู้จักนางล้วนกล่าวว่า นางเป็นเด็กกำพร้า อาศัยอยู่ในตลาดมืด หาเงินจากการช่วยเหลือผู้อื่นทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ”

“เป็นเด็กสาวที่น่าสงสาร”

“หรือว่าจะพาไปด้วยดี?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เอาสิ”

ทว่าคำพูดต่อไปของโฉวสือชีกลับทำให้นางตกใจเล็กน้อย

“คราวนี้ข่าวเรื่องบัวถวายก็เป็นนางที่สืบทราบมาให้”

“นางสืบมาให้หรือ?” ลั่วชิงยวนประหลาดใจ

“ใช่ เด็กสาวคนนี้ฉลาดมีไหวพริบ หากเก็บไว้ ต่อไปอาจจะมีประโยชน์บ้าง อย่างไรแล้วก็มิได้ลำบากอันใด แค่เพิ่มภาระเรื่องกินอีกคน”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้วก็พาไปด้วยเถิด”

เพียงแต่ในใจนางยังคงสงสัย หลังจากนำบัวถวายกลับไปเก็บแล้ว ลั่วชิงยวนก็ออกจากบ้านอีกครั้ง

นางไปยังตลาดมืด เดินเตร็ดเตร่ไปทั่วจึงได้พบเถ้าแก่สวีจริง ๆ

ลั่วชิงยวนแอบตามเขาไปโดยมิให้เขาสังเกตเห็น ตามไปจนถึงลานประมูลทองคำ

เมื่อเข้าไปในห้อง ปรากฏว่าในห้องมีคนอยู่แล้ว

“ข้าจัดการสิ่งที่ท่านสั่งเรียบร้อยแล้วขอรับ”

น้ำเสียงของเถ้าแก่สวีเต็มไปด้วยความเคารพยิ่ง

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย เถ้าแก่สวีกำลังพูดกับใคร?

นางค่อย ๆ แง้มประตูออกเล็กน้อย จึงเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้างในสวมชุดขาว สวมหมวกคลุมหน้าบดบังใบหน้า

แต่สายตาของลั่วชิงยวนกลับมองต่ำลง เห็นรองเท้าที่นางสวม

ฉีอวี้นั่นเอง!

“มิได้ถูกลั่วชิงยวนสังเกตเห็นพิรุธใช่หรือไม่?” ฉีอวี้ถามเสียงเย็น

เถ้าแก่สวีตอบว่า “วางใจเถิด มิเป็นเช่นนั้นแน่นอนขอรับ”

“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะจำบุญคุณท่านไว้”

บทที่ 1495 1

บทที่ 1495 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย