ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1496

ลั่วชิงยวนพลันร่างแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น

ฉีอวี้กล่าวต่อ “ครั้งแรกที่ข้ารู้จักเขา เขาปล้นเงินหลวงจำนวนมากเพื่อช่วยเหลือราษฎรผู้ประสบภัย”

“แต่ในตอนนั้นผู้คนมากมายเข้าใจเขาผิด รวมถึงข้าด้วย ข้าถึงกับไล่ตามล่าเขาอยู่หลายวัน แต่ก็มิสามารถจับเขาได้ทัน”

“ต่อมาความจริงก็ปรากฏ เงินหลวงจำนวนนั้นถูกขุนนางโกงกินไป ยามนั้นข้ารู้สึกทันทีว่าเขามิใช่คนเลวร้ายอย่างที่ร่ำลือกัน”

“มิควรถูกมองว่าเป็นคนร้ายในสายตาคนอื่นเลยด้วยซ้ำ”

“เขาคือวีรบุรุษ!”

ขณะที่ฉีอวี้กล่าวคำนี้ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเลื่อมใส

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถามว่า “แล้วเหตุใดเขาจึงมิรู้จักเจ้า? ตามหลักเหตุผลแล้ว พวกเจ้าน่าจะเคยพบกันมาก่อน”

ฉีอวี้กลับส่ายหน้า “ตอนนั้นข้าติดตามผู้อื่นไป เขาจึงมิได้สังเกตเห็นข้า”

“แล้วเจ้าเป็นใครกันแน่?”

ฉีอวี้ตอบว่า “ข้าคือบุตรีเจ้าเมืองแห่งเมืองอวิ๋นโจว”

“ที่ข้าออกมาคราวนี้ก็เพื่อหนีการแต่งงาน”

“ข้าเพียงต้องการตามหาโฉวสือชี”

“แต่หากมิทำเช่นนี้ เขาคงมิชายตามองข้าแม้แต่น้อย แล้วข้าจะดึงดูดความสนใจของเขาได้อย่างไร?”

กล่าวจบ ฉีอวี้ก็ดึงแขนเสื้อนาง แล้วอ้อนวอนว่า “ท่านพี่ ท่านช่วยมิบอกเขาได้หรือไม่?”

“เห็นแก่ที่ข้าพยายามช่วยหาบัวถวายให้ท่านเถิด ได้หรือไม่?”

เดิมทีลั่วชิงยวนมิได้ตั้งใจจะปิดบังโฉวสือชี แต่ในเวลานี้กลับลังเล

“แต่เจ้าจะปิดบังได้นานเพียงใดกัน? หากเจ้าต้องการอยู่กับเขา เจ้าต้องเปิดเผยความจริง หลอกลวงเช่นนี้ เมื่อเขารู้ความจริง เขาคงรับมิได้”

ฉีอวี้กลับกล่าวว่า “ท่านโปรดวางใจเถิด ข้าจะมิยอมให้เขารู้ความจริงแม้จะต้องตายก็ตาม! ขอเพียงท่านมิเอ่ยปาก!”

“หากท่านบอกเขาตอนนี้ เขาต้องส่งข้ากลับไปแน่”

“ถึงเวลานั้นข้าต้องถูกจับกลับไปแต่งงานกับคนที่ข้ามิชอบ ถูกผลักลงสู่กองเพลิง!”

“ท่านพี่ ข้ากับท่านเป็นสตรีเช่นเดียวกัน ท่านคงเข้าใจความรู้สึกของข้า ช่วยข้าหน่อยได้หรือไม่?”

“หากชาตินี้มิได้อยู่กับคนที่รัก ข้าก็ขอตายไปเลยเสียยังดีกว่า”