ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1500

ซ่งเชียนฉู่ฟังแล้วทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล

ในที่สุดก็มีหนทางช่วยลั่วชิงยวนแล้ว แต่โอกาสมีเพียงครั้งเดียว ย่อมทำให้นางวิตกกังวลอย่างเลี่ยงมิได้

นางจึงมองไปยังฉู่จิ้งที่อยู่ข้าง ๆ “คราวนี้พวกเราต้องการเจ้าอย่างยิ่ง”

ฉู่จิ้งเมื่อได้ยินก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็อดมิได้ที่จะยกยิ้ม

“นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าบอกว่าต้องการข้า”

“วางใจเถิด ต่อให้ข้าจะต้องมอดไหม้เป็นเถ้าธุลีก็จะช่วยให้เจ้าช่วยลั่วชิงยวนออกมาให้ได้!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็รีบส่ายหน้า “ไม่ ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น”

“ข้าเพียงอยากถามว่าช่วงนี้เจ้าฝึกปรือเป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าต้องการสมุนไพรใดช่วยในการฝึก ข้าจะช่วยเจ้าเอง!”

“ข้าจะช่วยลั่วชิงยวน แต่ข้าก็มิอยากให้เจ้าตาย”

ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ฉู่จิ้งชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยกยิ้มมุมปาก “ข้าจะมิตาย”

เขาต้องมีชีวิตอยู่เพื่อนาง

ท่าทีของซ่งเชียนฉู่ที่มีต่อเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เขาคิดว่าความพยายามในช่วงนี้คุ้มค่าแล้ว

ถึงแม้นางจะยังมิอาจยอมรับเขาได้ในยามนี้ แต่เขาสามารถรอได้

เวลาที่ยาวนานถึงเพียงนั้นเขาก็รอมาแล้ว

เขาสามารถรอได้ชั่วกัลปาวสาน คอยปกป้องอยู่ข้างกายนาง

......

ผ่านไปห้าวันแล้วนับตั้งแต่ที่อวี๋หงจากตลาดมืดไป บัดนี้เขายังมิกลับมาเลย

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะกังวลว่าเขาจะเกิดอันตราย จึงส่งคนออกไปตามหาเขาอย่างเป็นความลับ

และในวันนี้เอง ก็บังเอิญมีชายผู้หนึ่งแต่งกายราวกับคุณชายผู้ร่ำรวยมาเยือน

เขาถูกสกัดไว้ที่หน้าประตู

“ท่านอา ข้ามาเยี่ยมท่าน ท่านอย่าหลบหน้าข้าเลยนะขอรับ” ชายผู้นั้นตะโกนเสียงดังอยู่หน้าประตูพร้อมกับกล่องของกำนัลในมือ

ลั่วชิงยวนเดินออกมาจากห้อง แล้วถามว่า “ท่านเป็นใคร”