ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1503

ฉีอวี้ฉวยโอกาสที่สินค้าดี ๆ เพิ่งถูกนำออกมาขาย ตั้งใจจะเลือกพู่กระบี่ชิ้นหนึ่งมอบให้โฉวสือชี

ในขณะนั้นเอง อวี๋หลินก็กำลังเดินเล่นไปตามถนนเช่นกัน

เขาเห็นเงาร่างของฉีอวี้แวบหนึ่ง

เขาลูบปลายคางแล้วเดินเข้าไป มองสำรวจเด็กสาวตรงหน้า “แม่นางผู้นี้ช่างคุ้นตา ข้าเคยพบเจ้าที่ใดมาก่อนหรือไม่?”

ฉีอวี้ตกใจจนรีบถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ขมวดคิ้วมองเขา “ข้ามิรู้จักท่าน จะเคยพบกันได้อย่างไร”

กล่าวจบ ฉีอวี้ก็หันหลังเดินจากไป

อวี๋หลินกลับรีบวิ่งเข้าไปขวางนางไว้ ใช้สายตามองสำรวจฉีอวี้ “เช่นนั้นพวกเรามารู้จักกันตอนนี้เลยดีหรือไม่ แม่นางมีนามว่าอะไร?”

“ข้าคือหลานชายแท้ ๆ ของเจ้าเมืองตลาดมืด! ต่อไปทั้งตลาดมืดนี้จะเป็นของข้า!”

“แม่นางใคร่ได้สิ่งใด ข้าก็จะซื้อให้!”

ขณะที่อวี๋หลินกล่าว บ่าวรับใช้ด้านหลังก็รีบเข้ามาล้อมฉีอวี้ไว้

ฉีอวี้มองพวกเขาอย่างระแวดระวัง “มิต้องการ ข้ามิซื้อสิ่งใดหรอก!”

“แล้วข้าก็มิได้รู้จักท่านด้วย”

กล่าวจบ ฉีอวี้ก็เตรียมจะเดินเลี่ยงพวกเขาออกไป แต่ก็ถูกขวางไว้อีกครั้ง

“พวกเจ้าต้องการอะไร!” ฉีอวี้เริ่มโกรธเล็กน้อย

อวี๋หลินมองสำรวจฉีอวี้แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้าวเข้าไปคว้าข้อมือของฉีอวี้

“อย่ากลัวไปเลย ข้าเพียงอยากรู้จักแม่นาง อยากเป็นสหายกันก็เท่านั้น”

“ไปเถิดแม่นาง ข้าจะเลี้ยงสุราชั้นดีสักจอกสองจอกดีหรือไม่?”

หลังจากพูดจบเขาก็ดึงฉีอวี้ไป หมายจะใช้กำลังฉุดนางออกไป

ฉีอวี้เหยียบเท้าเขาอย่างแรง พยายามดิ้นรนจะหนี ตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงดัง “ช่วยด้วย! ข้ามิรู้จักเขา!”

“เฮ้ย เจ้าจะวิ่งหนีไปที่ใด ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะหนีไปที่ใด”

คนของอวี๋หลินล้อมฉีอวี้ไว้ทั้งหมด จงใจกลั่นแกล้งและยังก้าวเข้าไปไล่ฉีอวี้ ทั้งอ้าแขนจะกอดนางพลางหัวเราะเยาะ

ขณะนี้คนบนถนนส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าแม่ค้า

มีคนทนดูมิไหว ก้าวเข้าไปห้าม “ผู้ชายหลายคนอย่างพวกท่านรังแกเด็กสาวเช่นนี้ ดูมิดีนะขอรับ”

อวี๋หลินถอยหลังไปหลายก้าว พวกบริวารเข้ามาช่วยประคองไว้

เขายืนจ้องมองโฉวสือชีอย่างโกรธเคือง

“เจ้าเศษสวะนี่มาจากที่ใด? เจ้ามิรู้จักว่าที่ท่านเจ้าเมืองของเจ้าก็มิเป็นอะไร ตอนนี้รีบไสหัวไปก็ยังทัน!”

อวี๋หลินถูกำปั้นตัวเอง น้ำเสียงเต็มไปด้วยการข่มขู่

โฉวสือชีมองชายตรงหน้า แล้วแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ว่าที่เจ้าเมืองรึ? เจ้าช่างหลงตัวเองเสียจริง”

“เจ้ากล้าดูถูกข้ารึ? ดี วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้หนัก!”

“ลุย!”

อวี๋หลินสั่งการ คนทั้งหมดก็พุ่งเข้าโจมตีพร้อมเพรียง

ในตอนแรกโฉวสือชียังพอรับมือได้ แต่อวี๋หลินพาคนมาด้วยมิใช่น้อย มินานผู้คนก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ การต่อสู้บนถนนสายนี้ดุเดือดมาก

โฉวสือชีมิอาจดูแลฉีอวี้ได้ ผลคือฉีอวี้ถูกอวี๋หลินจับตัวไป

อวี๋หลินบีบคอฉีอวี้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งคว้าคอเสื้อของนาง แล้วขู่เสียงเย็น “เจ้ายังกล้าขยับอีกหรือไม่? ข้าจะถอดอาภรณ์ของนางออกให้หมดเดี๋ยวนี้”