ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1509

เงินทองมากมายถึงเพียงนั้น ต่อให้พวกเขาต้องรวบรวมจากทั่วทั้งตลาดมืดก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วยาม

คราวนี้ลั่วชิงยวนจะแก้สถานการณ์อย่างไร!

หนนี้หากนางก่อเรื่องใหญ่ ท่านอาของเขาต้องมิปล่อยนางไว้แน่

ขอเพียงนางจากไป ว่าที่เจ้าเมืองแห่งเมืองป้านกุ่ยก็จะต้องเป็นเขา!

บรรยากาศในลานประมูลเริ่มควบคุมมิได้มากขึ้น

ทันใดนั้นเอง เงาร่างที่สะท้อนอยู่บนม่านหน้าต่างก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วเดินมายังริมหน้าต่าง

มือเรียวยกม่านขึ้น

จากนั้นเสียงใสก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ถ้าเช่นนั้นเราเปลี่ยนสถานที่กันเถิด เพื่อให้เจ้าได้เห็นว่าข้าประมูลกระบี่หมื่นทิศมาได้ด้วยเงินหนึ่งล้านตำลึงได้อย่างไร”

อวี๋หลินตกใจ พลางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงกัดฟันกล่าว “ย่อมได้! ข้าจะดูว่าเจ้าจะใช้กลอุบายอันใดอีก!”

ดังนั้นพวกเขาจึงมายังลานประลองด้านหลังลานประมูล

ค่ำคืนนี้ไม่มีใครใช้ลานประลอง ที่นี่กว้างขวาง เหมาะสำหรับวางเงิน

ผู้คนในลานประมูลต่างพากันตามมาดู

ข่าวแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ดึงดูดผู้คนให้มาชมมากขึ้นเรื่อย ๆ

อวี๋หลินรีบให้คนยกเงินสดมา แล้วหัวเราะเยาะเสียงเย็น “ข้ามิเชื่อว่าเจ้าจะนำเงินมากมายถึงเพียงนั้นมาได้”

จากนั้นก็ให้คนเปิดหีบทีละหีบ

“ดูให้ชัด นี่คือเงินทองของจริง! ตรวจสอบได้ตามสบาย!”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ จากนั้นก็มีคนยกเงินขึ้นมาทีละหีบจากด้านหลัง

ต่อเนื่องมิขาดสาย

พร้อมกับเปิดหีบทีละหีบ ในชั่วขณะนั้น แสงสีทองก็สาดส่องพุ่งตรงขึ้นสู่ฟากฟ้า

ส่องสว่างทั่วทั้งลานประลองด้วยแสงสีทองอร่าม

เสียงฮือฮาดังขึ้นโดยรอบ

อวี๋หลินมองด้วยความตกตะลึงจนต้องกลืนน้ำลายลงคอ

เขาเดินเข้าไปตวาดว่า “ก้นหีบของเจ้าต้องมีแต่หินแน่!”

เขากล่าวพลางก็ผลักหีบจนล้ม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน