ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1510

อวี๋หลินหวาดกลัวและตื่นตระหนก เขาตะโกนลั่น “อย่า ๆ! พูดจากันดี ๆ ก่อนเถิด!”

ลั่วชิงยวนยกยิ้มเย็นชา “นี่มิใช่ว่าเจ้าเป็นคนเดิมพันเองหรอกรึ? เจ้ามิได้ต้องการให้ข้าเป็นอนุของเจ้าหรอกหรือไร?”

“หามิได้ ๆ” อวี๋หลินกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก

“สายไปแล้ว” ลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง ในดวงตาฉายแววมุ่งสังหาร

ยกมือขึ้นเงื้อกระบี่ฟันเข้าที่แขนของอวี๋หลินอย่างแรง

เมื่อสัมผัสได้ถึงคมกระบี่อันแหลมคม อวี๋หลินก็กรีดร้องออกมา

แต่ทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่งก็ร่วงลงมาจากฟ้า

กระบี่บินพุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวน ลั่วชิงยวนรีบยกกระบี่ขึ้นปัดป้อง

ร่างนั้นฉวยโอกาสกระโจนเข้ามาช่วยอวี๋หลินหนีไปได้

ระยะห่างถูกขยายกว้างออกไป

ลั่วชิงยวนมองคนที่ช่วยอวี๋หลินไป เห็นอวี๋หลินกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณ จูลั่ว”

เมื่อกล่าวจบ อวี๋หลินก็เช็ดเหงื่อ มือยังคงสั่นเทา

เขาเกือบจะเสียแขนไปแล้ว

ลั่วชิงยวนได้ยินชื่อนี้แล้วก็ประหลาดใจเล็กน้อย

จูลั่ว หนึ่งในสิบปรมาจารย์กระบี่ผู้เก่งกาจ เขาอยู่อันดับที่สอง

ถึงแม้จะรองจากฝูเหมิ่ง แต่ชื่อเสียงกลับมิได้โด่งดังเท่าฝูเหมิ่ง เพราะฝูเหมิ่งสามารถบรรลุถึงขั้นที่คนกับกระบี่หลอมรวมเป็นหนึ่งได้

แต่จูลั่วทำมิได้

ถึงแม้จะเป็นอันดับหนึ่งและสอง แต่ก็มีช่องว่างที่มิอาจข้ามผ่านได้

เป้าหมายสูงสุดในชีวิตของจูลั่วคือการก้าวข้ามฝูเหมิ่ง

แต่ก็เป็นสิ่งที่แทบจะเป็นไปมิได้เลย เพราะฝูเหมิ่งยังเป็นปรมาจารย์ช่างตีกระบี่ด้วย

เรื่องนี้ทำให้สายตาของลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะจับจ้องไปที่กระบี่หมื่นทิศ

อวี๋หลินปรารถนากระบี่หมื่นทิศนี้มากถึงเพียงนั้น กระทั่งยอมจ่ายราคาที่สูงลิบลิ่ว หรือว่าจะทำไปเพื่อจูลั่ว?

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ฝูงชนเบื้องหน้าก็เปิดทางให้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน