ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1516

ในขณะที่อวี๋หงกำลังไล่ตามมา

ทันใดนั้นก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วกระโจนเข้าสู่บริเวณการต่อสู้ ผู้คนโดยรอบต่างหยุดมือในทันที

พากันมองไปยังทิศทางที่ผู้คนกลุ่มนั้นกรูกันเข้ามา

หลังจากองครักษ์จำนวนมากกรูกันเข้ามาแล้ว ก็เห็นเงาร่างสง่างามค่อย ๆ ก้าวเข้ามา

ในใจของทุกคนกระวนกระวาย

เมื่อฉีเฮ่าเห็นผู้มาเยือนก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง พยายามคลานขึ้นแล้วกระโดดเข้าไปหาเฉินชีด้วยความทุลักทุเล

“ท่านแม่ทัพใหญ่! ท่านมาได้จังหวะพอดี!”

ฉีเฮ่าชี้ไปยังอวี๋หงและลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ “ท่านรีบส่งกำลังทหารไปปราบเมืองป้านกุ่ยเถิดขอรับ! เจ้าเมืองผู้นั้นคิดจะสังหารข้า!”

“ส่วนสตรีผู้นี้กล้าท้าทายข้า ข้าจะจับนางกลับไปเป็นนางบำเรอกองทัพ”

ฉีเฮ่าในเวลานี้เต็มไปด้วยบาดแผล เห็นได้ชัดว่ามิอาจต้านทานอวี๋หงได้จึงจำต้องหาที่พึ่ง

บังเอิญว่าเฉินชีมาถึงพอดี เขามั่นใจว่าเฉินชีจะลงมือช่วยเหลือ

ทว่าเมื่อเฉินชีได้ยินคำสุดท้าย สีหน้าก็พลันมืดมนลงในทันที

ดวงตาคมกริบมองฉีเฮ่าอย่างดุร้าย “เจ้าว่ากระไรนะ?”

“สตรีผู้นั้นเป็นกระไรไป?”

ฉีเฮ่ายังมิได้ตระหนักถึงแววตาและน้ำเสียงที่เย็นชาลงอย่างกะทันหันของเฉินชี เพียงกล่าวด้วยความโกรธ

“นางกล้าแย่งชิงกระบี่หมื่นทิศกับข้า แถมยังมิยอมมอบกระบี่ให้ ข้าจึงพนันกับนาง หากนางแพ้ก็จะจับกลับไปเป็นนางบำเรอกองทัพ”

“สตรีงดงามเช่นนี้ หากต้องสังหารก็น่าเสียดาย หากท่านแม่ทัพใหญ่โปรดปรานก็ให้ท่านแม่ทัพใหญ่ได้สนุกกับนางก่อน แล้วค่อยส่งนางให้เหล่าพี่น้องเถิดขอรับ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของเฉินชีก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เขารีบวิ่งเข้าหาลั่วชิงยวน

ในใจของฉีเฮ่ารู้สึกตื่นเต้น เฉินชีมาถึงแล้ว ดูซิว่าใครในที่นี้จะกล้ามิยอมสยบ!

ทว่าในวินาทีต่อมา รอยยิ้มที่ภาคภูมิใจของฉีเฮ่าก็แข็งค้างอยู่บนใบหน้า

เพราะเห็นเฉินชีวิ่งไปหาลั่วชิงยวนแล้วจับมือของนางไว้ “เจ้ามิเป็นกระไรใช่หรือไม่?”

เฉินชีขมวดคิ้วพลางเช็ดเลือดบนใบหน้าของลั่วชิงยวนด้วยความเจ็บปวด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน