ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1538

ลั่วชิงยวนสะดุ้งตื่น เมื่อพลิกกายลุกขึ้นก็เห็นฉีอวี้กลิ้งตกจากเตียง

นางรีบก้าวเข้าไปถาม “เจ้าเป็นกระไรไป?”

ใครเล่าจะรู้ว่าฉีอวี้กลับแสดงท่าทีตอบโต้รุนแรง “อย่าแตะต้องข้า! อย่าแตะต้องข้า!”

ฉีอวี้คว้าเก้าอี้แล้วลุกขึ้นเตรียมจะทุ่มใส่ลั่วชิงยวน

แต่เมื่อเห็นใบหน้าของลั่วชิงยวน ฉีอวี้ก็หยุดมือ

ใบหน้าของนางซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวพร้อมหายใจถี่ และมองซ้ายมองขวา

ท่าทางหวาดระแวงอย่างยิ่ง

ลั่วชิงยวนเห็นว่าฉีอวี้หวาดกลัวมาก แสดงว่าคงถูกอะไรบางอย่างทำให้ตกใจ

ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ถึงพลังหยิน

แต่มิได้ปรากฏอยู่ในห้องแล้ว

ลั่วชิงยวนก้าวไปเปิดประตูหมายจะออกไป แต่ฉีอวี้ก็รีบคว้ามือของนางไว้ด้วยความหวาดกลัว

ลั่วชิงยวนหยิบยันต์แผ่นหนึ่งแปะลงบนตัวฉีอวี้ “เจ้าจงอยู่ในห้องนี้”

“ข้าจะไปดูว่าเกิดกระไรขึ้น”

ฉีอวี้พยักหน้า แล้วกำชับว่า “เช่นนั้นท่านระวังตัวด้วย”

ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้อง แล้วปิดประตูอย่างระมัดระวัง

ในลานบ้านยังคงเงียบสงัด มิรู้ว่าคนอื่น ๆ เหนื่อยเกินไปจนมิตื่นเพราะเสียงร้องของฉีอวี้ หรือว่าถูกอะไรบางอย่างทำให้หมดสติไปแล้ว

ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้อง แล้วหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา

นางสัมผัสได้ถึงพลังหยินอยู่ในลานบ้านแห่งนี้จริง ๆ

นางตั้งใจว่าหากสิ่งนั้นหนีไป นางก็จะมิตาม

แต่เมื่อนางเดินไปถึงมุมกำแพง ที่กำแพงกลับปรากฏเงาร่างสตรีในชุดขาว นางถูกโซ่เหล็กล่ามแขนขาไว้และพยายามดิ้นรนยื่นมือมาทางลั่วชิงยวน

ท่าทางนั้นราวกับกำลังขอความช่วยเหลือจากนาง

ลั่วชิงยวนหยิบยันต์ขึ้นมาโบกไปทีหนึ่งก็เห็นว่าที่กำแพงมีอาคมบทหนึ่งที่ผนึกสตรีผู้นั้นไว้ภายในกำแพง

ในใจนางสงสัย นางมาถึงที่นี่ตอนกลางวันก็หาได้สังเกตไม่ มิรู้ว่าสตรีผู้นี้ถูกผนึกไว้ภายในกำแพงตั้งแต่เมื่อใดกัน

ลั่วชิงยวนรีบไปแก้อาคมผนึก

ทว่าในขณะที่มือของนางแตะต้องกำแพง สตรีที่อยู่ด้านในกลับดิ้นหลุดจากโซ่เหล็กอย่างรุนแรง

สตรีผู้นั้นคว้ามือของลั่วชิงยวนไว้ ก่อนจะดึงลั่วชิงยวนเข้าไปในกำแพงอย่างแรง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน