ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 165

เหตุใดเขาจึงดีต่อนางเช่นนี้? อย่าบอกนะ…

แต่ในใจของร่างเดิมมองฟู่อวิ๋นโจวเป็นเพื่อนมาโดยตลอด และรับรู้ไม่ถึงความคิดของฟู่อวิ๋นโจว

หวังว่านางจะคิดมากไป

“หากองค์ชายห้าเป็นคนทำ เช่นนั้นเขาดีต่อพระชายามิน้อย” แม่นมเติ้งพูดขึ้นอย่างอดมิได้

ลั่วชิงยวนกลับยิ้มอ่อน “แล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่า”

ต่อให้ช่วยฟู่เฉินหวนไป แล้วมีประโยชน์อะไรล่ะ

คนคนนี้ราวกับเป็นงูพิษ ทั้งมีพิษร้ายและเลือดเย็น ช่วยเขา มีแต่จะทำให้เขาสงสัยในจุดประสงค์ของนาง

“พระชายาหมายถึงสิ่งใดกันเจ้าคะ?” แม่นมเติ้งฟังแล้วรู้สึกงุนงง

“เอาเถอะ ไม่พูดแล้ว” ลั่วชิงยวนทายาเสร็จ ก็นอนราบลงบนเตียงทันที

วันนี้ทั้งวัน นางเหนื่อยเกินไป

ทุกจุดในร่างกายต่างเจ็บปวด โดยเฉพาะหน้าอกนางเจ็บปวดอย่างอดทนได้ยาก

โชคดีที่ก่อนหน้านี้ท่านอาลั่วหรงให้เครื่องยาสมุนไพรชั้นดีกับนางไว้เยอะ ตอนนี้กลับได้ใช้พอดี

ยังไม่ทันถึงตอนเย็น ลั่วชิงยวนก็นอนลงทันที

ส่วนทางนี้ ฟู่เฉินหวนกลับห้องตำราไปก็เอ่ยสั่งซูโหยว “ทำอย่างที่นางพูด ช่วงนี้ห้ามปล่อยให้ใครเข้าไปเจอนักทำนายชะตาทั้งนั้น”

สิ้นเสียง ซูโหยวชะงักเล็กน้อย “ต้องหาคนมาเฝ้าระวังหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? ผู้ที่อยู่เบื้องหลังน่าจะอยากฆ่าปิดปากมาก”

“ไม่จำเป็น ข้าอยากรู้ ใครในตำหนักที่เป็นผู้สอดแนม” นัยน์ตาของฟู่เฉินหวนฉายแววเยือก

ซูโหยวตอบรับ “เช่นนั้นกระหม่อมจะจัดให้คนคอยดักมอง แต่ไม่แสดงตนพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าเล็กน้อย

…

ลั่วชิงยวนหลับไป และหลับลึกจนมิได้ตื่นมา

นางกรนเป็นเสียงเบา ๆ

เมื่อเห็นว่านางหลับสนิท แม้กระทั่งถึงเวลาอาหารเย็น แม่นมเติ้งก็ไม่ปลุกนาง

แม่นมเติ้งและจือเฉาจึงไปพักผ่อนแต่วันเช่นกัน