”หากหม่อมฉันต้องการฆ่าเขา หม่อมฉันมีวิธีการมากมายที่จะทำโดยไม่ให้ท่านรู้และให้เขาตายไปเงียบ ๆ”
“เหตุใดหม่อมฉันต้องส่วนนางรับใช้ข้างกายไปฆ่าคนปิดปากด้วย และยังทิ้งร่องรอยไว้มากขนาดนี้?”
ตอนนี้แววตาฟู่เฉินหวนเองก็ดำคล้ำ
เขาจ้องนางเขม็ง ดวงตาสั่นไหวด้วยความคลางแคลงใจ
ลั่วชิงยวนรู้ดีว่าเขาเองก็คิดเรื่องนี้ และอาจจะมีเวลาที่คิดว่านางนั้นโดนใส่ร้าย
แต่แววตาฟู่เฉินหวนก็กลับมาเย็นเยียบ เขาสั่งเสียงเย็นชาว่า “เอานางไปขังไว้”
หลังจากนั้นเขาก็เดินจากไป
ลั่วชิงยวนตกตะลึง
เขานั้นยอมสังหารคนบริสุทธิ์นับพันดีกว่าปล่อยคนผิดลอยนวล
เมื่อมีความแคลงใจบ่มเพาะในใจ ก็ยากที่จะมองคนผู้นั้นโดยไร้อคติอีกต่อไป
ลั่วชิงยวนเข้าใจเรื่องนี้ดี
“ท่านอ๋องเพคะ พระชายาบริสุทธิ์ พระชายาไม่เคยส่งหม่อมฉันไปที่คุก และหม่อมฉันเองก็ไม่เคยเข้าไปที่นั่นด้วยซ้ำ ทรงพิจารณาด้วยเถิดเพคะ”
จือเฉาคุกเข่าขอร้อง นางถึงกับลุกเพื่อวิ่งตามฟู่เฉินหวนไป
แต่ว่าเขาไม่ได้หยุดเท้า
แม่นมเติ้งพยุงลั่วชิงยวนให้ลุกขึ้นอย่างไม่สบายใจ “พระชายา บ่าวควรทำเช่นไรดี?”
ตอนนั้นเององครักษ์เงาสองคนก็เข้ามา และพาตัวลั่วชิงยวนและจือเฉาไปขังไว้ในคุก
เวลานั้นศพของนักทำนายดวงชะตาก็ยังคงอยู่ในห้อง…
จือเฉาเช็ดน้ำตาไม่หยุดและพยายามที่จะไม่ร้องไห้ แต่นางโทษตัวเองเพราะว่าตนสร้างปัญหาให้พระชายา
จือเฉาพูดอย่างระมัดระวัง “พระชายา หากว่าเป็นไปได้บ่าวจะรับผิดทั้งหมดเอง เรื่องนี้บ่าวทำลงไปเพียงคนเดียว ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับพระชายา หากว่าท่านอยากสังหารข้าก็ทำได้…”
ลั่วชิงยวนตบบ่านางเบา ๆ “เด็กโง่ หากว่าเจ้าไปยอมรับผิดก็ยิ่งเป็นการย้ำความผิดของข้าเท่านั้น เจ้าจะยอมตายเพื่อความผิดที่ข้าเองก็ไม่ได้ทำไม่ได้หรอกนะ เข้าใจหรือไม่?”
ดวงตาจือเฉาแดงก่ำ นางอดไม่ได้ที่จะร้องไห้อีกครั้ง “แต่เราจะทำอย่างไรกันดีเจ้าคะ? ท่านอ๋องคงไม่ได้อยากฆ่าพระชายาจริง ๆ ...”
แววตาลั่วชิงยวนนิ่งสงบ และนางก็นั่งลงนิ่ง ๆ “เขาไม่ฆ่าข้าหรอก แม้ว่าข้าจะเป็นสายจริง ๆ เขาก็ทำอะไรข้าไม่ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...