ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 176

ลั่วเยวี่ยอิงกัดฟันแน่น นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทุ่มสุดตัวเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้จะจบเช่นไรเล่า?

หากว่าการที่ลั่วชิงยวนรนหาที่ตายนั้นสามารถเปลี่ยนท่าทีที่ท่านอ๋องมีให้นางได้ ตัวนางเองก็ทำได้เช่นกัน

นางวิ่งเข้าใส่กำแพงอย่างแรง

ตอนนี้หน้าผากกำลังจะชนผนังก็มีมือมารั้งนางไว้อย่างแรง

สีหน้าของฟู่เฉินหวนนั้นบิดเบี้ยวดูไม่ได้

ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้และคุกเข่าลง “ท่านอ๋อง หม่อมฉันรู้จริง ๆ ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น หม่อมฉันไม่รู้ว่าพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกไปบ้าง ทั้งหมดนั้นหม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ…”

ตอนนั้นเองท่านหมอกู้ก็รีบเดินเข้ามา เขามองหน้าลั่วเยวี่ยอิงและพูดกับฟู่เฉินหวนว่า “ท่านอ๋อง คุณหนูรองลั่วดููสับสนนัก นางอาจจะกินยาบางอย่างที่ทำให้นางมึนงงสับสน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลั่วเยวี่ยอิงก็เหมือนเห็นฟางช่วยชีวิต นางรีบพูดว่า “เพคะ ท่านอ๋อง ต้องมีคนพยายามทำร้ายหม่อมฉันแน่”

“ท่านหมอกู้เองก็พูดเช่นนี้ ท่านอ๋องต้องเชื่อหม่อมฉันนะเพคะ”

แน่นอนว่าฟู่เฉินหวนรู้ว่าลั่วเยวี่ยอิงนั้นไม่รู้ตัว หากว่านางมีสตินางจะพูดเรื่องพวกนี้ออกมาได้อย่างไร

สิ่งที่ลั่วเยวี่ยอิงทำคืนนี้นั้นแปลกมาก

เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

ลั่วชิงยวนนั้นแอบอยู่ข้างกำแพง ตอนที่ฟู่เฉินหวนชำเลืองมา นางรีบหลบทันใด

ฟู่เฉินหวนนั้นไม่เห็นลั่วชิงยวน แต่ว่าเขาเห็นเงาดำบางอย่างแวบผ่านไป แววตาเขาฉายประกายเย็นเยียบ

“เข้ามา” ฟู่เฉินหวนตะโกน

เขาสั่งซูโหยว “ไปตรวจสอบเรือนหัวถิง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

สีหน้าลั่วเยวี่ยอิงประหวั่นพรั่นพรึง

ฟู่เฉินหวนก้มลงมองนาง เขาพยายามปกปิดความเย็นเยียบในแววตาและพูดกับนางเสียงอ่อนขึ้น “คืนนี้เจ้าหวาดกลัวและตื่นตระหนกนัห กลับไปสงบใจที่เรือนก่อน อย่าทำเรื่องอะไรโง่ ๆ อีก”

“ท่านหมอกู้ช่วยส่งเยวี่ยอิงกลับเรือนแล้วสั่งยาสงบใจให้นางสักสองเทียบได้หรือไม่?”