ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 183

คิ้วของฟู่เฉินหวนขมวดแน่น เขากล่าวเสียงเย็น “ลั่วชิงยวน เจ้าแกล้งโง่หรือโง่จริงกันแน่? หลิวฮุ่ยเซียงตั้งใจขุดหลุมพรางให้เจ้า เจ้าดูมิออกงั้นรึ?”

ลั่วชิงยวนกลับกระตุกยิ้มเลศนัย “ท่านอ๋องวางพระทัยเถิด หม่อมฉันมิมีทางทำท่านเสียหน้าแน่”

ฟู่เฉินหวนฟังความเย้ยหยันในน้ำเสียงของนางออก คิ้วของเขาขมวดแน่นมากยิ่งขึ้น “เจ้าคิดว่าที่ข้าสนใจคือหน้างั้นรึ?”

“มิเช่นนั้นเรื่องอันใดเล่า?” ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว

หรือเขาอยากปกป้องนาง?

ความคิดแบบนี้ แค่คิดนางยังมิกล้า

ฟู่เฉินหวนชะงักเล็กน้อย จู่ ๆ เขาก็ตอบไม่ได้

จริงด้วย หากมิใช่หน้า เขาสนใจเรื่องอันใดเล่า?

ลั่วชิงยวนจะแพ้หรือชนะ จะเสียหน้าหรืออย่างไรก็ตาม แล้วเกี่ยวอะไรกับเขากัน?

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเยือกเย็นขึ้นมาฉับพลัน “ทางที่ดีอย่าทำข้าผิดหวังก็แล้วกัน!”

น้ำเสียงนั้น แฝงไปด้วยการข่มขู่

สิ้นเสียง เขาจึงก้าวขาเดินจากไป

ลั่วชิงยวนกระตุกมุมปากสมเพชตนเอง เขาโดนนางจี้เผยความจริงในใจ จึงโมโหสินะ

ผู้คนยิ่งอยู่ยิ่งมากเดินเข้าหอเริงรมย์ เพื่อมาดูเรื่องสนุก

แต่หอเริงรมย์มิใช่ใคร ๆ ก็เข้ามาได้ ดังนั้นด้านนอกก็มีผู้คนมุงกันไม่น้อย

ภายในหอเริงรมย์ ทุกโต๊ะต่างมีน้ำชาวางอยู่กาหนึ่ง และตั้งหน้ารอดูการแข่งขัน

ฟู่จิ่งหานเองก็เดินเข้าหอเริงรมย์พร้อมกับคุณชายหลายท่าน เขาหามุมนั่งและรอดูการแข่งขัน มิมีผู้ใดสังเกตเห็นจักรพรรดิองค์นี้แม้แต่นิด

แม้ในหอเริงรมย์จะค่อนข้างสงบ แต่ด้านนอกกลับอบอวลไปด้วยเสียงซุบซิบวุ่นวาย

“สามีของคุณหนูหลิวเมื่อตอนวัยรุ่นเป็นถึงนักวาดหลวงในวัง! ได้ยินว่าหลายปีมานี้คุณหนูหลิวเองก็เรียนรู้วิชากับเขาไปไม่น้อย ข้าเดาว่าคุณหนูหลิวต้องแข่งวาดภาพกับพระชายาเป็นแน่!”