ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 184

หากมิใช่เพราะเสียงที่ดึงดูดความสนใจ เพียงอาภรณ์สีเรียบชุดนี้ คงไม่มีใครนึกถึงหลิวฮุ่ยเซียง

ลั่วอวิ๋นสี่และเว่ยอวิ๋นเซี๋ยเองก็กลับมาแล้ว นั่งอยู่เบื้องซ้ายของนางพอดี

เมื่อลั่วอวิ๋นสี่นั่งลง ก็จ้องจิกไปทางหลิวฮุ่ยเซียงเคือง ๆ “หาเรื่องพี่หลิวเข้า เจ้าจงรอขายขี้หน้าเถิด!”

“ไม่รู้ว่าเหตุใดตอนนั้นท่านปู่ต้องยอมรับเจ้าเป็นหลานสาวด้วย ขายหน้าตัวเจ้าเองยังว่าไป อย่ามาเดือดร้อนถึงตระกูลข้า! ชื่อเสียงของจวนมหาราชครูดีมาโดยตลอด รอบนี้คงได้พังในมือเจ้าจริง ๆ!”

ลั่วอวิ๋นสี่มิเข้าใจปู่และแม่ของตน กระทั่งพี่สาวยังชอบลั่วชิงยวนเช่นนี้ ทำไมกัน?

นางธรรมดาทั้งหน้าตาและความสามารถ หนำซ้ำยังใช้วิธีต่ำทรามจึงได้มาเป็นพระชายาอีก มิน่าพูดถึงเสียจริง!

ลั่วอวิ๋นสี่เกลียดลั่วชิงยวนมาก บัดนี้ นางยิ่งรังเกียจมากขึ้นไปใหญ่

ลั่วชิงยวนส่งเสียงหัวเราะเย็น ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงมิใส่ใจ “หากเจ้ามิพูด ไม่มีใครโยงข้าหาท่านมหาราชครูเสียหรอก”

“เจ้า!” ลั่วอวิ๋นสี่จ้องนางอย่างกริ้วโกรธ

เวลานี้เอง หลิวฮุ่ยเซียงมองมาทางลั่วชิงยวน พร้อมเอ่ย “พระชายายังจำคำสัญญาของเราได้ใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนเริ่มหมดความอดทน “จำได้แน่นอน พูดมาตรง ๆ เถิดจะแข่งสิ่งใด”

ทุกคนต่างตั้งตารอ

แท้จริงไม่มีผู้ใดคิดว่าผลการแข่งขันครั้งนี้จะน่าลุ้น พวกเขาเพียงแค่สงสัย หากลั่วชิงยวนแพ้ ท่านอ๋องสำเร็จราชการจะให้นางคุกเข่าโขกหัวคำนับจริงหรือ?

ขายหน้าลั่วชิงยวน ก็เป็นการขายหน้าฟู่เฉินหวนกลาย ๆ

ที่ทุกคนอยากดู คือเรื่องสนุกเรื่องนี้ต่างหาก

ความสามารถระหว่างลั่วชิงยวนและหลิวฮุ่ยเซียง ไม่มีอะไรน่าแข่งอยู่แล้ว

ไม่มีใครคิดว่าลั่วชิงยวนจะชนะ

โดยเฉพาะหลังหลิวฮุ่ยเซียงเปิดปากเอ่ย “แข่งการวาดภาพ!”

ผลของการแข่งขันยิ่งมิต้องสงสัย สามีของหลิวฮุ่ยเซียงหรือฉินไป๋หลี่เป็นถึงอดีตนักวาดหลวง!

ภาพวาดของฮองไทเฮาที่แขวนอยู่ในวังตอนนี้ ยังถูกวาดโดยฉินไป๋หลี่

ความสามารถในการวาดรูปของหลิวฮุ่ยเซียง คนไร้ประโยชน์อย่างลั่วชิงยวนเทียบไม่ติดแน่!