ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 193

พูดจบ ลั่วชิงยวนจึงไปเยี่ยมลั่วหลางหลาง

ลั่วหลางหลางรู้ว่านางจะมา รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก จึงสั่งคนให้ไปเตรียมน้ำชาและขนมหวานทันที

”ชิงยวน!” ลั่วหลางหลางเดินเข้ามาจูงมือนางด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ลั่วชิงยวนเห็นลั่วหลางหลางใบหน้าชมพูฝาดเลือด สีหน้าค่อนข้างดี เหมือนว่าใกล้จะหายดีแล้ว

“ร่างกายของพี่หลางหลางดีขึ้นแล้ว ไยถึงยังอยู่แต่ในห้องเล่า?” ลั่วชิงยวนถามอย่างสงสัย

ลั่วหลางหลางกวาดตาลง “ข้า… มิได้อยากออกไปนัก”

มิใช่นางมิอยากออกไป แต่นางมิกล้าออกไปต่างหาก

ลั่วชิงยวนรู้อยู่แก่ใจ นางจูงมืออีกฝ่ายนั่งลง “วันนี้ข้ามีเรื่องจักมาเล่าให้ท่านพี่ฟัง”

จากนั้นนางก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่ประสบในหอเริงรมย์วันนี้

ได้ยินว่าลั่วชิงยวนถูกผู้อื่นล้อขัน ลั่วหลางหลางก็ดึงแขนเสื้อไว้อย่างกังวล “พวกนางเกินไปเสียจริง!”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ใช่ พวกนางพูดจาน่าเกลียดมาก เจ้าลองทายดูข้าทำอย่างไร?”

“ทำอย่างไรหรือ?” คิ้วของลั่วหลางหลางขมวดแน่น กังวลใจเป็นอย่างมาก

ลั่วชิงยวนยิ้มกล่าว “ข้าจึงเตะหลิวฮุ่ยเซียงตกน้ำ!”

ลั่วหลางหลางได้ยิน รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก

นางคิดมิถึงจริง ๆ ว่านิสัยอย่างลั่วชิงยวน จะกล้าเตะคนตกน้ำต่อหน้าผู้คนมากมาย

ลั่วชิงยวนเล่าเรื่องที่ประสบในวันนี้ต่อ ลั่วหลางหลางรู้สึกเกร็งทุกครั้งที่ได้ยิน นัยน์ตานางเต็มไปด้วยความกังวล

โดยเฉพาะเมื่อได้ยินว่าสุดท้ายหลิวฮุ่ยเซียงจะแข่งการวาดภาพกับนาง ใจของลั่วหลางหลางกระตุกขึ้นมาทันที “ผลสุดท้ายล่ะ?”

“ข้าชนะ! หลิวฮุ่ยเซียงคุกเข่าโขกหัวคำนับขออภัยข้า หน้านางแตกเต็มพื้น สุดท้ายก็ร้องไห้หนีกลับจวนไป” ชั้นชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงได้ใจ

ลั่วหลางหลางฟังถึงตรงนี้ คิ้วที่ขมวดแน่นของนางจึงคลายออก นางตะลึงเป็นอย่างมาก จูงมือของลั่วชิงยวนไว้ “ชิงยวน ตอนนี้เจ้าเก่งเหลือเกินแล้ว ข้าดีใจแทนเจ้ายิ่ง!”

ลั่งชิงยวนกลับกุมมือของนางกลับ “ดังนั้นเหตุใดพี่หลางหลางจึงมิกล้าก้าวออกจากห้องอีกเล่า?”