ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 202

เสียงนั้นมาจากชายวัยกลางคนที่สวมชุดเกราะอ่อนเดินช้า ๆ เข้ามาหา ใบหน้าของเขาดูสูงส่งและหนักแน่น

“ท่านพ่อ เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่?” ฉินไป๋หลี่ตกใจ

กลายเป็นว่าคนผู้นี้ก็คือแม่ทัพใหญ่ฉิน

บิดาแท้ ๆ ของฉินไป๋หลี่

แม่ทัพฉินมองฉินไป๋หลี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “เจ้าเสียเวลาตามหาสตรีผู้นั้นอยู่นานหลายปี แล้วตอนนี้เจ้าก็มีเสียสติไปเพราะคำพูดไม่กี่คำของลั่วชิงยวน เจ้ามันไร้ประโยชน์นัก”

“เจ้าจะมัวติดอยู่กับอดีตมิได้ เจ้าต้องเดินหน้าต่อไป บัดนี้ฮุ่ยเซียงคือภรรยาของเจ้า ภรรยาเพียงคนเดียว”

“เจ้าถึงกับทิ้งนางที่ป่วยหนักเพื่อมาหาลั่วชิงยวน สตรีผู้นี้ป้อนเรื่องไร้สาระอันใดให้เจ้ากัน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ทัพใหญ่ฉิน ลั่วชิงยวนก็อดนิ่วหน้ามิได้

ฉินไป๋หลี่เถียง “ท่านพ่อ ข้าก็แค่อยากรู้ความจริงเรื่องการจากไปของซีหลาน หากว่านางโดนคนที่นางหนีตามไปทำร้ายแล้วข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไปได้อย่างไร”

“ถึงนางจะตายแล้ว ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า” แม่ทัพใหญ่ฉินตวาดเสียวเข้ม

จากนั้นเขาก็มองลั่วชิงยวนและพูดอย่างไม่พอใจว่า “ในเมื่อพระชายาสมรสกับท่านอ๋องแล้ว นางก็ต้องทำตามจรรยาสตรี มิอาจเที่ยวเตร่ไปมาข้างนอกได้ เพราะอาจจะทำให้เกิดข่าวเสียหายและทำให้ชีวิตไม่สงบสุขได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จือเฉาก็โมโหและเถียงว่า “พระชายาของเราไม่รู้จักคุณชายของท่าน แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับพระชายาเล่า”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ เป็นความผิดของนางที่ทำลายชีวิตแสนสุขของพวกเขา นางผู้เป็นพระชายาเป็นคนชั่วร้ายเพียงนั้น?

ตาเฒ่านี่ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

“ข้าพูดกับพระชายาอ๋อง เจ้าเป็นบ่าวกล้าดีอย่างไร? เจ้ามีสิทธิ์มาสอดหรือ? เป็นเช่นนัน้แล นายเป็นเช่นไรบ่าวก็เป็นเช่นนั้น”

แม่ทัพใหญ่ฉินเอามือไพล่หลัง น้ำเสียงเขาเสียดสี

“ท่านแม่ทัพฉินใช่หรือไม่? ข้าได้ยินมาว่าแม่ทัพใหญ่ฉินนั้นเป็นกันเองใจกว้าง ไม่คิดเลยว่าพบกันครั้งแรกวาจาของท่านก็จะระคายหูเช่นนี้”

“เห็นเงาดำระหว่างคิ้วของท่านและประกายตาสีน้ำเงิน ช่วงนี้ท่านคงมีปัญหาเยอะนัก ในตระกูลของท่านมีเรื่องหายนะถึงตาย ดังนั้นท่านเลยเอาโทสะมาลงที่ข้า”