ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 203

ลั่วชิงยวนอยากจะนำมาให้เขาดู เพราะอย่างไรนางก็นำภาพหญิงงามซีหลานมาด้วย

แต่ว่า….

บนร่างฉินไป๋หลี่มียันต์อยู่ ฉินชิงไห่เองก็เช่นกัน ดังนั้นเวินซีหลานจึงออกไปจากรูปสาวงามนานแล้วและอยู่ที่เรือนห่างออกไป มิกล้าที่จะเข้ามาใกล้สักนิด

หากนำรูปนี้ออกมาให้ฉินไป๋หลี่ได้ชมแล้วมันดูไม่เหมือนตัวจริง เขาต้องผิดหวังอย่างมากและตัดใจไม่กลับมาอีก

ดังนั้นจึงไม่อาจเอารูปออกมาให้เขาดูได้

ตอนนั้นเองก็มีคนอีกผู้หนึ่งที่ร้อนใจยิ่งกว่านาง หลิวฮุ่ยเซียงรีบพุ่งเข้ามาหาอย่างคลุ้มคลั่ง “ลั่วชิงยวน เจ้าวางยาสามีข้าใช่หรือไม่?”

หลิวฮุ่ยเซียงเสียสติไปแล้ว นางพุ่งเข้าไปหมายคว้าคอเสื้อลั่วชิงยวน

ฟู่เฉินหวนดวงตาเย็นเฉียบ เขาคว้าแขนหลิวฮุ่ยเซียงและเหวี่ยงนางออกไป

เขามองแม่ทัพใหญ่ฉินสายตาคมปลาบ “แม่ทัพใหญ่ฉินตั้งใจจะให้สตรีบ้าผู้นี้มาสร้างความร้าวฉานระหว่างเราทั้งสองจวนรึ?”

แม่ทัพฉินโมโหลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนมาก เขามองสภาพคลุ้มคลั่งของหลิวฮุ่ยเซียงและรู้สึกอับอาย

เขาตวาดเสียงดังว่า “หากอยากก่อเรื่องก็ไปทำที่จวน เจ้าจะสร้างปัญหาที่นี่อีกแค่ไหนถึงจะหยุด?”

หลิวฮุ่ยเซียงทรุดฮวบลงคุกเข่า นางโขกหัวคำนับให้ลั่วชิงยวนอย่างสิ้นหวัง

“ข้าขอร้องเจ้า หากเจ้ามิพอใจข้าก็มาเล่นงานข้า อย่าทำร้ายสามีข้า ได้โปรดเถอะช่วยบอกพระชายาให้ถอนอาคมของนางออกไป ให้ครอบครัวของเราได้กลับมาสงบสุข”

หลิวฮุ่ยเซียงคุกเข่าโขกหัวคำนับจนเลือดอาบ ฉินไป๋หลี่ดึงตัวนางขึ้นมาอย่างโมโห “บัดซบ นี่มันไร้เหตุผลนัก”

แต่หลิวฮุ่ยเซียงก็บ้าไปแล้ว นางลงคุกเข่าให้ลั่วชิงยวนอย่างสิ้นท่าอีกหน ก่อนจะโขกคำนับอย่างหมดหวัง

ผมเผ้าของนางยุ่งเหยิง และมีเลือดอาบหน้าผาก นางนั้นเป็นสตรีจากตระกูลชั้นสูง ดังนั้นสภาพน่าสังเวชของนางตอนนี้จึงดูอนาถใจนัก

ผู้คนที่อยู่รายรอบต่างก็พากันพูดคุย