ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 206

นางเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ลั่วชิงยวนโดนหลิงฮุ่ยเซียงว่าร้าย ข่าวลือพวกนั้นจะทำให้สถานการณ์ของลั่วชิงยวนยิ่งยากลำบาก

นางนั้นซาบซึ้งกับความช่วยเหลือของลั่วชิงยวนมาก และนางก็ไม่อยากจะลากลั่วชิงยวนให้เดือดร้อนเพราะเรื่องของตน

ลั่วชิงยวนตกใจเมื่อจู่ ๆ เวินซีหลานก็พูดออกมาเช่นนั้น “อะไรนะ? เท่านี้หรือ? เจ้าไม่ต้องการพบฉินไป๋หลี่แล้วหรือ?”

เวินซีหลานสะอื้นและบอกว่า “มันไม่มีประโยชน์ หากว่าเขาเห็นข้าแล้วจะเป็นเช่นไร? อย่างมากเขาก็เพียงทอดทิ้งหลิวฮุ่ยเซียง นางเป็นบุตรสาวของเจ้ากรม จึงเป็นไปมิได้ที่เขาจะฆ่านางล้างแค้นให้ข้า”

“ส่วนเราแม่ลูก ก็ยังต้องแยกจากเขาเพราะความต่างของหยินและหยาง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนย้อนกลับไปแก้ไขมิได้แล้ว”

“วันนี้ท่านล่วงเกินแม่ทัพฉิน ต่อไปชีวิตของท่านต้องยากลำบากแน่ ข้าไม่อยากทำให้ท่านต้องเดือดร้อน”

“ข้าจะพาลูกจากไปจากที่นี่”

เวินซีหลานคิดเรื่องนี้มาแล้ว นางไม่อยากอยู่พัวพันต่อไป

แต่ลั่วชิงยวนนิ่วหน้าและบอกว่า “ไม่ เจ้ายอมแพ้ไม่ได้”

“เจ้ารู้สึกหมดหวังหลังจากที่ได้เห็นเรื่องวันนี้ แต่ข้ากลับเห็นว่ามันจะเป็นจุดเปลี่ยน เจ้าเชื่อข้าเถอะ เพียงแค่ต้องอดทนรอเท่านั้น”

เมื่อได้ยินดังนี้ แววตามืดหม่นของเวินซีหลานก็เปล่งประกายอีกครั้ง “จุดเปลี่ยนหรือเจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ข้าเห็นแม่ทัพใหญ่ฉินวันนี้และเห็นว่าร่างกายเขามีบางอย่างผิดปกติ น่าจะมีหายนะเลือดในตระกูลเขา ข้าคิดว่าเขาจะต้องมาหาข้าอีกแน่”

ดังนั้นพวกเจ้ารอไปอีกหน่อยจนข้าจัดการเรื่องแม่ทัพฉินเรียบร้อย ตอนนั้นพวกเจ้ากับฉินไปหลี่ต้องสามารถพบกันได้แน่”

เมื่อได้ยินเวินซีหลานก็กระวนกระวาย “จะมีหายนะเลือดในตระกูลหรือเจ้าคะ? จะเป็นฉินไป๋หลี่หรือ?”

ลั่วชิงยวนนิ่วหน้าคิดและส่ายหน้า “ข้าคิดว่ารัศมีจากกายฉินไป๋หลี่นั้นปกติไม่มีอะไรที่ดูผิดปกติกับเขา ไม่น่าจะเป็นเขา”

เวินซีหลานโล่งใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ แต่นางก็เริ่มคิดและพึมพำ “หากว่าเป็นญาติใกล้ชิด ก็มีเพียงพี่ชายของฉินไป๋หลี่ ฉินเชียนหลี่ ท่านแม่ทัพมีบุตรชายเพียงสองคน”

“ฉินเชียนหลี่นั้นอยู่ที่ชายแดนทางใต้ หรือว่าจะมีสงคราม? หากว่ามีหายนะเลือดจริง ฉินเชียนหลี่จะไม่…”

เมื่อได้ยิน ลั่วชิงยวนก็ตกใจ

หากว่ามีสงคราม การมีหายนะเลือดก็เป็นเรื่องใหญ่มาก

“ท่านพ่อ” ฉินไป๋หลี่รีบเข้ามาประคองไว้

“ส่งท่านพ่อกลับห้องเดี๋ยวนี้”

คนรับใช้หลายคนรีบเข้ามาพยุงแม่ทัพหลี่และพาเขากลับห้อง ฉินไป๋หลี่รีบสั่งให้คนไปตามหมอมา

หลิวฮุ่ยเซียงเองก็ตามเข้ามาในห้องอย่างกระวนกระวายและฉวยโอกาสบอกว่า “ทั้งหมดเป็นเพราะลั่วชิงยวน นางใช้คำสาปกับข้า”

ฉินไป๋หลี่ถลึงตามองนาง “เจ้ามาพูดกระไรตอนนี้? หุบปากเสีย”

ฉินชิงไห่ที่นอนเอน ๆ อยู่บนเตียงแววตาวาบเป็นประกายและยกมือขึ้นมา

“ฮุ่ยเซียงพูดถูก”

“ท่านพ่อ นี่ท่านพูดเรื่องกระไร? กองทัพข้าศึกทางใต้นั้นเข้ามาก่อกวนตลอดเวลา และพวกมันก็มุ่งเป้าที่พี่ใหญ่ เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับลั่วชิงยวนกัน?” ฉินไป๋หลี่อดโมโหไม่ได้

ฉินชิงไห่แววตาเย็นเยียบ เขายืนขึ้นทันทีและบอกว่า “ข้าอยากกลับไปที่ตำหนักอ๋องอีกครั้ง”