ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 229

"ถ้าหากท่านอ๋องแสดงท่าทีลำเอียง พระชายาคิดจะขอความช่วยเหลือจากองค์ชายห้าหรือไม่เจ้าคะ?"

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ นางก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างแล้วรีบโบกมือปฏิเสธทันที

"เจ้าไม่ต้องไปหาองค์ชายห้าและห้ามบอกเรื่องพวกนี้กับท่านเด็ดขาด ท่านตกที่นั่งลำบากจนแทบจะปกป้องตัวเองมิได้อยู่แล้ว ท่านจะมาขอร้องแทนข้าได้อย่างไรกันเล่า? เรื่องนี้หาได้เกี่ยวข้องอะไรกับองค์ชายห้าไม่ ตัวข้าเองก็มิอยากให้ท่านต้องเอาตัวเข้ามาพัวพันด้วย"

เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเกี่ยวพันกับหอชิงเฟิงและลั่วเยวี่ยอิง สถานการณ์ระหว่างพวกนางทั้งสามคนก็ยุ่งยากมากพออยู่แล้ว ถ้ามีฟู่อวิ๋นโจวเข้ามาพัวพัน เรื่องราวก็รังแต่จะเกิดปัญหาและยุ่งยากขึ้นไปอีก

แม่นมเติ้งผงกศีรษะ "เพคะ หม่อมฉันจะทำตามคำสั่งของพระชายา"

"แต่เรื่องนี้ควรจะทำเช่นไรดีหรือเจ้าคะ?"

แม่นมเติ้งเองก็รู้สึกเศร้าใจแทนพระชายาที่ต้องประสบเคราะห์ร้ายมากเสียจนแทบจะต้องเอาชีวิตไปทิ้งอยู่แล้ว

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วพลางครุ่นคิด "ก่อนอื่นต้องพักฟื้นให้หายดี ตัวข้าเองก็อยากจะรู้ว่า ฟู่เฉินหวนจะจัดการเรื่องนี้เช่นไร"

ดังนั้นนางจึงอยู่แต่กินโอสถแล้วพักฟื้นในห้องโดยไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย

ผ่านไปหลายวัน ตำหนักอ๋องก็ดูไร้คลื่นลม

ฟู่เฉินหวนมิได้มาเยี่ยมแต่อย่างใด

แต่ลั่วเยวี่ยอิงกลับมาเยี่ยมถึงสองครั้ง โดยอ้างว่าอยากจะมาถามไถ่อาการของลั่วชิงยวน แต่แม่นมเติ้งก็ส่งนางกลับไปพร้อมกับอ้างว่าอาการป่วยของพระชายาไม่รุนแรงนัก เพียงแต่ยังไม่ตื่นขึ้นมาก็เท่านั้น

……

"แค่ก แค่ก แค่ก..."

เมื่อได้ยินเสียงไอต่ำ ๆ ดังขึ้นมาจากห้องตำรา ซูโหยวก็รีบเดินถือถ้วยโอสถเข้ามา

หลังจากเข้าไปแล้ว เขาก็รีบปิดประตูลงทันทีเพราะเกรงว่าอากาศเย็นจะส่งผลต่อท่านอ๋อง

ฟู่เฉินหวนนั่งอยู่บนเก้าอี้พลางใช้ผ้าเช็ดมือเช็ดโลหิตตรงปลายนิ้ว แววตาของเขาเต็มไปด้วยไออันน่าพรั่นพรึง

"ท่านอ๋อง ให้ขุนนางชั้นผู้น้อยไต่สวนคนพวกนั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ เหตุใดท่านต้องไปที่นั่นให้เอาภรณ์ต้องสกปรกด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ?"